ZNAKI TROJACZKI

Część znaków chińskiego pisma powstała poprzez połączenie znaczeń dwóch, trzech, czy nawet czterech pojedynczych znaków. Jednym z najbardziej znanych przykładów takiego modelu jest znak 明, który składa się ze znaków: 日 („Słońce") i 月 („Księżyc"), a oznacza „jasność". Wydaje się to dość logiczne, skoro łączymy ze sobą dwa podstawowe naturalne źródła światła – nawet jeśli dziś już wiemy (starożytni Chińczycy nie zdawali sobie z tego przecież sprawy), że Księżyc akurat świeci tylko światłem odbitym.

Znaków powstałych jako połączenia znaczeń jest całkiem sporo, ale szczególnie ciekawy przypadek stanowią „znaki-trojaczki", czyli te składające się z trzech identycznych znaków.

Weźmy znak 人, który oznacza „człowiek". W języku chińskim znajdziemy także znak 众, który składa się z trzech znaków 人. Co oznacza? Odpowiedź „trzy osoby" wydaje się może logiczna, ale nie jest niestety prawdziwa. Jak bowiem w takim wypadku miałby wyglądać znak oznaczający „setkę osób"? Potrojenie 人 jest tu oczywiście metaforą – 众 (złożony z trzech „ludzi") znaczy tyle co „tłum", „dużą grupę ludzi".
Podobnego przykładu dostarczaznak 木 („drzewo"), który również występuje w wersji potrojonej: 森. Duża liczba drzew to naturalnie „las", i to „las gęsty", bo już w wersji podwójnej (林) uzyskujemy znaczenie „las".

Na tej samej zasadzie trzy „kamienie" (石) składają się w „stos kamieni" (磊), trzy „złota" (金) to z kolei bogactwo" (鑫). Trzy „ognie" (火) składają się w „płomień" (焱).

Niektóre przypadki są mniej oczywiste, ale równie ciekawe. Potrójne „usta" (口) oznaczać mogą m.in. „próbować coś; kosztować czegoś" (品), ale ma również i inne znaczenia. Potrójne „Słońce" (日) to z kolei... „kryształ" (晶), a trzy „serca" (心) układają się w „cnotę" (惢). (Wojciech Jakóbiec)