Od sierpnia Stany Zjednoczone i Europa zaczęły obwiniać się wzajemnie, a stosunki amerykańsko-europejskie weszły w "trudny moment". Przyczyną wywołania nowej rundy napięcia w stosunkach amerykańsko-europejskich jest kwestia wprowadzenia sankcji wobec Iranu.

7 sierpnia 2018 roku rząd USA ponownie uruchomił serię sankcji wobec Iranu, które dotyczą m.in. finansów, motoryzacji, metalurgii, złóż mineralnych, ale nie objęły energetyki. Stany Zjednoczone planują 5 listopada uruchomienie drugiej rundy sankcji, która wówczas obejmie energetykę, transport i inne obszary.

16 sierpnia 2018 roku Departament Stanu USA utworzył "Grupę działań na rzecz Iranu", która jest odpowiedzialna za wdrożenie konkretnych sankcji. Lider tej grupy, dyrektor do spraw planowania polityki Departamentu Stanu USA Brian Hook zagroził, że wszystkie kraje do 4 listopada powinny obniżyć do zera import ropy z Iranu. Jeśli państwa nie podejmą takich działań grożą im sankcje ze strony USA.

To amerykańskie posunięcie ma na celu wywarcie maksymalnej presji na Iran, aby zmusić państwo do ustępstwa i jednocześnie utrzymać swoją pozycję hegemonii na Bliskim Wschodzie. Aby osiągnąć to, Stany Zjednoczone nie zezwalają żadnym krajom lub regionom na prowadzenie normalnych transakcji z Iranem, w tym także własnym sojusznikom. Natomiast UE ściśle współpracuje z Rosją i Iranem w zakresie gospodarki oraz energetyki. Już wcześniej Europa poniosła straty z powodu licznych amerykańskich sankcji wobec Rosji. Tym razem gdyby sankcje i zagrożenia ze strony Stanów Zjednoczonych wzrosły, zmusiłoby to Iran do podjęcia ryzyka i zamknięcia Cieśniny Ormuz. Oznaczałoby to zagrożenie wobec bezpieczeństwa energetycznego UE.

Ponieważ amerykańska praktyka przekroczyła czerwoną linię, Unia Europejska jest zmuszona do walki:

- W odniesieniu do ponownego uruchomienia przez USA sankcji wobec Iranu, UE zaktualizowała odpowiednie przepisy, by zapewnić europejskim przedsiębiorcom prawo do nieprzestrzegania amerykańskiej ustawy o sankcji oraz do uzyskania odszkodowania.

- 23 sierpnia Unia Europejska ogłosiła, że udzieli ​​Iranowi pomocy w wysokości 18 milionów euro w celu wspierania rozwoju gospodarczego i społecznego, jednocześnie zrównoważy to negatywny wpływ amerykańskich sankcji.

W tym samym czasie niemiecki minister spraw zagranicznych Heike Maas opublikował artykuł w gazecie "Handelsblatt", w którym zaapelował o stworzenie systemu płatniczego niezależnego od Stanów Zjednoczonych. Zaproponował on także ponowne rozpatrzenie stosunków partnerskich między Europą i Stanami Zjednoczonymi.

Widocznie, Biały Dom stosuje sankcje wobec innych krajów w celu realizacji "pierwszeństwa USA " co poważnie uderzyło w wielostronność i międzynarodowe przepisy. Wobec tych działań UE nie mogła dłużej tego znosić.

Dziś rząd USA ocenia stosunki międzynarodowe za pomocą idei gry o sumie zerowej, nie szanuje opinii europejskich sojuszników, ignoruje ich interesy, zachowuje się arogancko. Powoduje to, że przepaść między Stanami Zjednoczonymi a Europą staje się coraz głębsza. Siły odśrodkowe amerykańsko-europejskie wyraźnie rosną, USA w końcu stracą wszystkich swoich sojuszników i pójdą w kierunku całkowitej izolacji.