|
 |
| (GMT+08:00)
2003-09-29 22:34:51
|
 |
|
Miasta
CRI
Do końca 2000 roku Chiny posiadały ogółem 663 miast, wśród nich 13 o ludności przekraczającej 2 miliony osób, 27 o ludności liczącej od miliona do 2 milionów, 53 o ludności od 500 tys do miliona osób, 218 o ludności od 200 tys. do 500 tys. osób, a 352 o ludności poniżej 200 tys osób. Niektóre miasta chińskie w miarę budowy ważnych państwowych obiektów przekształciły się w rozwinięte miasta przemysłowe, a niektóre są miastami portami posiadającymi dobre warunki otwarcia na świat, a inne są miastami historyczno-kulturalnymi.
Zgodnie z planem miejskim Chiny wcielały w życie zasadę ? surowego ograniczenia skali większych miast, racjonalnego rozwoju średnich miast, i aktywego rozwoju miasteczek. Średnie miasta o ludności poniżej 500 tys. osób i małe miasta o ludności poniżej 200 tys osób rozwijały się szybko pod koniec lat 80-tych XX wieku, a większe miasta o ludności przekraczającej ponad milion mieszkańców w sposób planowy i szczególny rozwijały w swej okolicy satelickie miasteczka.
Miasto Pekin
Pekin jest centralnym miastem wydzielonym, stolicą Chińskiej Republiki Ludowej, liczy 7 milionów 610 tys mieszkańców, jest on również ośrodkiem politycznym, kulturalnym, naukowym i edukacyjnym oraz ważnym węzłem komunikacyjnym. Miasto Pekin znajduje się na krańcu północnej części równiny północnych Chin. Miasto otaczają od zachodu, północy i wschodu góry, a jego południowo-wschodnia część jest równiną. Panuje tutaj klimat kontynentalny suchy. Wyraźny jest podział czterych pór roku. Wiosna jest krótka, a sezon deszczowy i wilgotny występuje latem. Zima jest długa i mroźna, a jesień jest najprzyjemniejszą porą roku.
Dawno temu w czasach dynastii zachodniej Zhou powstało w tym miejscu miasto ? Ji. A w epoce Walczących Królestw było ono stolicą królestwa Yan. W ciągu następnych tysiącleci miasto Ji przez cały czas było ważnym ośrodkiem wojskowym i centrum handlowym w północnej części Chin. Na początku X wieku naszej ery było ono drugą stolicą dynastii Liao. Od 1115 do 1911 roku feudalne dynastie Jing, Yuan, Min i Qin założyły w Pekinie stolice. Dzięki czemu centrum chińskiej kultury znajdowało się tutaj i po tym okresie pozostało wiele historycznych zabytków ?istotnych dla światowego dziedzictwa?. Tutaj znajduje się brama Tiananmen, która jest symbolem Pekinu i również symbolem Chin oraz największe na świecie i zespoły architektoniczne Pałac Zimowy /Zakazane Miasto/, odcinki Wielkiego Muru, który został nazwany siódmym cudem świata itp. Pałac Zimowy, Wielki Mur, miejsce odnalezienia szczątków pierwotnego człowieka pekińskiego Zhoukoudian, Pałac Letni, świątynia Nieba zostały wpisane przez Agende Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury UNESCO na światową listę spuścizny kulturalnej.
Po ustatnowieniu Pekinu jako stolicy Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 roku, zwłaszcza w latach 80-tych XX wieku budowa miasta Pekin dynamicznie się rozwijała. Oblicze stolicy z dnia na dzień się zmieniało. W dzisiejszym Pekinie krzyżują się szerokie drogi, rosną wysokie budynki. W mieście utrzymującym oblicze starożytnej stolicy, również znajdują się nowoczesne budynki dzięki czemu Pekin stał się prawdziwą międzynarodową metropolią.
Miasto Szanghaj
Miasto Shanghaj jest centralnym miastem wydzielonym, największym miastem co do wielkości w Chinach, znajduje się w środkowej części wschodniego wybrzeża Chin, u ujścia rzeki Jangcy. Szanghaj ma dobre geograficzne położenie. Jako ważne centrum przemysłu Chin i port morski Szanghaj znajduje się na kluczowym miejscu gospodarki narodowej całego kraju. Głównie występują tutaj przemysł metalurgiczny, maszynowy, stoczniowy, petrochemiczny, elektroenergetyczny, lekki, oraz przemysł włókienniczy itd. Szanghaj to również centrum handlu i finansów. Obecnie nastąpił wielki rozwój miasta szczególnie nowa dzielnica Pudong po przeciwnej stronie rzeki Huangpu starej dzielnicy Szanghaju w ostatnich latach odnotowała niespotykany boom budowlany. Głównym celem rozwoju i otwarcia nowej dzielnicy Pudong jest przekształcenie na przełomie kilkudziesięciu lat tej dzielnicy w centrum eksportu oraz wielofunkcyjną, nowoczesną metropolie światową oraz przekształcenie Szanghaju w międzynarodowe centrum gospodarcze ? finansowo-handlowe.
Miasto Tiangjing
Jest centralnym miastem wydzielonym, w północnej części Chin Tiangjing jest miastem przemysłowo-handlowym. Ludność tego miasta liczy 5 milionów 330 tys. osób, a samo miasto znajduje się w odległości 120 kilometrów od Pekinu i jest ważnym portem oceanicznym Chin i centrum handlu zagranicznego. Tradydyjny przemysł Tiangjingu to przemysł maszynowy, petrochemiczny, energetyczny, włókienniczy, papierniczy, artykułów spożywczych, materiałów budowlanych. Również występują tutaj nowe gałęzie przemysłowe, przemysł stoczniowy, samochodowy, maszynowy, nawozów chemicznych, środków ochrony roślin oraz precyzyjny taki jak zegarmistrzostwo, radiowo-telewizyjny, fotograficzny itd.
Miasto Chongqing
Jest centralnym miastem wydzielonym, największym w południowo-zachodniej części Chin centrum przemysłowo-handlowym i węzłem komunikacyjnym w górnym biegu rzeki Jangcy. Ludność liczy 6 milionów 610 tys osób. Miasto Chongqing jest również miastem przemysłowym, gdzie działają rozwinięte gałęzie przemysłu takie jak przemysł stalowy, petrochemiczny, elektro-energetyczny, maszynowy, stoczniowy, włókienniczy, medyczny, materiałów budowlanych, artykułów spożywczych .
|
|
|
