|
 |
| (GMT+08:00)
2003-12-08 09:40:17
|
 |
|
Wczoraj i dziś szlaku jedwabnego 5 - Miasto Tianshui- perła na szlaku jedwabnym
CRI
Po szlaku jedwabnym ---- tym starym trakcie handlowym zaczęliśmy nową podróż na północny zachód. Zatrzymaliśmy się najpierw w mieście Tianshui w obrębie prowincji Gansu.
 W dawnych czasach miasto nosiło nazwę Qinzhou, i było jedną z kolebek narodu chińskiego. Znajduje się tu mnóstwo zabytków historycznych. Mówiono, że legendarne postacie Fuxi i Nvwa pochodziły właśnie w Tianshui. W starych opowieściach mitologicznych Fuxi i Nvwa podano jako przodków ludzkości. Dziś w mieście Tianshui można zwiedzić świątynię Fuxi, zbudowaną około 500 lat temu. Świątynia tonie w cieniu strzelistych, sędziwych tui. W przednim pawilonie świątyni postawiono gliniany posąg Fuxi w pozycji siedzącej. Rzeźba przedstawia człowieka pełnego powagi i mądrości.
Mówi się, że jest to największy posąg Fuxi w Chinach. 15 kilometrów na północ od miasta Tianshui, nad rzeką Weihe wznosi się góra Guatai. Według podań ludowych, na tej właśnie górze Fuxi obserwował ruch ciał niebieskich i zjawiska przyrodnicze, opracował kalendarz Bagua, uczył swoich dzieci wiązania sieci, polowania na dzikie zwierz?ra i łowienia ryb.
Wśród odkopanych w Tianshui zabytków historzcznych najcenniejsze są ruiny Dadiwan. W tych ruinach przedhistorycznej kultury o powierzchni 320 tysięcy metów kwadratowych zachowuje się bardzo bogate spościzna kultury wczesnego okresu neolitu. Mnóstwo odkopanzch zabytków posiada dużą wartość dla badaczy historii i kultury społeczeństwa niewolniczego w Chinach.
Miasto Tianshui słynie również jako mały Jiangnan w prowincji Gansu. Jiangnan to rejon położony na południe od rzeki Jangcy. Po zwiedzeniu malowniczej góry Maiji doszliśmy do wniosku, że miasto naprawdę jest godne tego miana.
Góra Maiji z pieczarami świątynnymi leży 45 kilometrów na południowy wschód od miasta Tianshui. Góra swym kształtem przypomina stóg słomy, stąd pochodzi jej nazwa Maiji.
Patrząc w górę widzimy strzelisty szczyt w kolorze ciemno-czerwonym. Na samym szczycie w otoczeniu sosen i tui wznosi się pagoda ze szczątkami buddy. Prdzejście z łukowatym dachemniczym kolorowa tęcza opasa górę. Na urwistym stoku góry wydrążono gęste jak w ulu wnęki ołtarzyki.
Wnęki i pieczary na górze Maiji zaczęty drążyć w IV wieku naszej ery. Ich ilość ciągle zwiększała się w późniejszych dynastiach i stopniowo przybierałay one takie rozmiary jak słynne pieczary świątynne Mogao w Dunhuangu, Yungang w Datong i lLongmen w Loyang. Góra Maiji posiada obecnie 194 groty, w których zachowuje się ponad 7 tysięcy glinianych i kamiennych rzeźb oraz freski o ogólnej powierzchni przeszło tysiąca metrów kwadratowych. Te rzeźby i freski pochodziły z różnych epok na przestrzeni od końca IV wieku do początku XIX wieku. Groty różnią się od siebie wielkością. Do mniejszych może przecisnąć się tzlko jeden człowiek, a większe przypominają wielkie pawilony klasztorów. Nierównomierna jest też wielkość posągów, większe mają 15-16 metrów wysokości, a mniejsze - zaledwie 20 centymetrów.
Odzwierciedlają style rzeźbiarstwa w różnych dynastiach w ciągu tysiąca kilkuset lat. Przedstawia cały proces rozwoju i ewolucji sztuki rzeźb glinianych w Chinach. Słynny chiński historyk Ran Wenlan powiedział, że pieczary świątynne w górze Maiji stanowią, rzec można, wielką galerię rzeźb.
Tak jak z pieczarami Mogao w Dunhuangu wydrążenie pieczar świątynnych na górze Maijishan było ściśle związane z otwarciem szlaku jedwabnego. Dróżka u podnóża góry Maijishan była właśnie odgałęzieniem szlaku jedwabnego biegnącego na zachód wzdłuż pasm Qinlin. Szlak jedwabny brał początek w mieście Changan i piewsze miasto o strategicznym znaczeniu, przez które on przebiegał, było właśnie Tianshui, znane w dawnych czasach pod nazwą Qinzhou. Do Tianshui biegnęły dwie trasy południowa i północna. Szlak jedwabny utorował Zhang Qian podczas dwóch wypraw na zachód w okresie dynastii Xihan. Szlak przeżywał coraz większy rozkwit, a buddyzm korzystając z tego szlaku przeniósł się najpierw do zachodnich krain, a później stamtąd do Chin, a w końcu dotarł do Japonii i Korei.
Tianshui było ważnym miastem pod względem wojskowym i kulturalnym na tym szlaku, turaj dokonywała się wymiana kulturalna i gospodarcza między licznymi handlowcami i misjami chińskimi i zagranicznymi.
Mimo, że Tianshui w dawnych czasach było ośrodkiem wymiany kulturalnej i gospodarczej, w ciągu blisko 150 lat miasto opustoszało, przeżywało coraz poważniejszą recesję gospodarczą. Z wyjątkiem kilku zakładów młynarskich, wełnianych, fabryki zapałek i prywatnych warsztatów w całym mieście prawie nie było współczesnego przemysłu.
Dziś dzięki ofiarnym wysiłkom czynionych przez mieszkańców tego miasta to stare miasto stało się już drugim z rzędu wielkim miastem przemysłowym w prowincji Gansu. W mieście powstało ponad 120 większych i mniejszych zakładów przemysłowych. Z 8 zakładów elektrotechnicznych i fabryk urządzeń elektrycznych uformowała się sieć produkcji sprzętów elektrycznych, która przyniosła Tianshui nazwę "miasta sprzętów elektrycznych w północno-zachodnich Chinach". Odżyły też niektóre rzemiosła artystyczne. Produkowane tu rzeźbione parawany i stoliki z laki cieszą się dużym popytem w Japonii i niekt orych krajach Południowo-Wschodniej Azji.
|
|
|
