|
 |
| (GMT+08:00)
2003-12-15 09:54:30
|
 |
|
Zwyczaje i kultura narodowości mongolskiej II
CRI
Mongołowie właściwie całe życie spędzają w siodle, na szerokich stepach koń jest ich najlepszym przyjacielem. Nawet niektóre tańce podobne są do końskiego głopu, jego rytm można odnaleźć w pieśniach.Nic więc dziwnego, że kiedy dawno temu pewnego  pasterzowi umarł koń,którego bardzo kochał ,chłopiec rozpaczał po stracie przyjaciela. Z tej załości stworzył cytrę z końskich piszczeli, z dwoma strunami z końskiego włosia i wyrzeźbioną końską głową na końcu gryfu.Łagodne,głębokie dźwięki instrumentu poruszały ludzkie serca i wyrażały smutek pasterza. Od tego czasu mongolscy pasterze zaczęli wyrabiać własne cytry z końską głową,które stały się tradycyjnym instrumentem mongolskim.Powiada się, że dźwięki tej cytry mogą poruszyć nawet serce wielbłąda. Kiedy wielbłądzica nie chce karmić swoich małych poddaje się ją swoistej "muzykoterapii" cytrą io ponoć daje to efekty.
Ale mówiąc już bardziej serio o terapiach,to tradycyjna medycyna mongolska zajmuje poczesne miejsce w nauce nazywanej chińską medycyną tradycyjną.Dawniej wszyscy medycyny na stepach Mongolii byli lamami,czyli kapłanami buddyzmu lamajskiego.Jak na całym świecie we wczesnym etapie rozwoju społecznego,także tu,wykształcenie było tylko dla tych,którzy zdecydowali swe życie poświęcić służbie bożej w klasztorze.Dlatego lekarz i kapłan w przeszłości byli przez mongołów utożsamiani ze sobą.Jak już zostało powiedziane członkowie mniejszości mongolskiej są wyznawcami lamaizmu.czyli buddyzmu tybetańskiego, więc ich medycyna naturalna jest praktycznie taka sama,jak ta w Tybecie.Podczas stawiania diagnozy mongolscy lekarze oglądają pacjenta,pytają o dolegliwości,sprawdzają plus,dokładnie gobadają.Trzema środkowymi palcami na przedramieniu jednej ręki spradzają stan głównych organów,drugą dłonią na przegubie sprawdzają system nerwowy pacjentaw,równocześnie z tym mierzą puls.Kiedy diagnoza jest postawiona,doktor otwiera swoje drewniane pudełko, w którym w różnych przegódkach znajdują się woreczki ze sproszkowanymi ziołami. Na miejscu sporządza mieszankę i przekazuje instrukcje pacjentowi.Tradycyjna medycyna mongolska przewiduje też takie terapie, jak akupunktura gorącymi igłami,upuszczanie krwi, opukianie głowy lub zanurzanie w medykamencie. Do akupunktury używa się igieł w różnych rozmiarach, a także noży.Terapia ta jest stosowana rzy dolegliwościach reumatycznych,neuralgicznych i paraliżach.Upuszczanie krwi zaleca się przy nagłych zmianach nastroju, nadciśnieniu i nagłych atakach chorób.Opublikowanie skuteczne przy urazach klatki piersiowej i głowy jest niezwykle przydatne, w miejscu,gdzie wszyscy jeżdźą konno i upadki są na porządku dziennym.Głowę owiniętą tkaniną doktor opukuje małą pałełczką,jest to umiejętność znana tylko nielicznym.
Pozostając przy temacie zdrowia, zawsze lepiej zapobiegać niż leczyć, a nic tak nie wzmacnia organizmu, jak uprawianie sportu.Mongołowie uwielbiają zawody, największe urządzają raz do roku-w lipcu i sierpniu,nazywają to wydarzenie Nadam.Podczas Nadam odbywają się zawody w strzelaniu z łuku,wyścigi konne i zapasy.Zawodnikami są tylko mężczyźni.Tradycja Nadam sięga XII wieku czasów. Chengis khana. Wtedy Nadam był ceremonią składania ofiar niebiosom.Przy tej okazji ogłaszane były także prawa,wyznaczami i zwalniami urzędnicy,przyznawane odznaczenia. Dla rozrywki urządzano też zaody w strzelaniu z łuku,zapasach i wyścigi konne.Nadam jest wciąż wielkim wydarzeniem dla Mongołów.Na wyznaczone miejsce zjeźdzają całe rodziny wioząc czasami ponad sto kilometrów juty i jedzenie.Handlowcy rozbijają swoje stragany i wszystkich ogarnia świąteczna atmosfera. Mongolskie zapasy różnioą się zarówno od znanych nam klasycznych, jak i tradycyjnych chińskich.Nie ma podziału na klasy wagowe, ani limitu czasowego.Zawodnicy nie mogą łapać się za nogi, ani wykonywać żadnych niebezpiecznych ruchów.Jeśli jakakolwiek część ciała inna niż stopy dotknie mały, zawodnik odpada z gry.Wygrywa ten,który pokona wszystkich innych uczestników.
Na zachodzie Mongolii Wewnętrznej, gdzie zaczyna się już pustynia,zwierzęciem używanym częściej niż koń jest wielbłąd.Tam też odbywają się wyścigi wielbłądów. Na terenach zamieszkiwanych przez Mongołów bardzo popularne są rzuty oszczepem nazywanym w ich języku bulu,ten sport jest łatwy i dostępny dla każdej rodziny.
Oszczepem rzuca się albo w zwierzęta biegające, albo wptaki.Ponad 1300 lat temu oszczep był bronią Mongołów,wtedy też stał się ich ulubionym sportem.Dziś organizowane są zawody na celność bądź na długość rzutu.
|
|
|
