|
 |
| (GMT+08:00)
2004-02-16 09:44:42
|
 |
|
Cao Yu
CRI
Cao Yu jest tym który wprowadził realilzm na deski chińskich teatrów.Przez ponad 60 lat jego sztuki należały do najpopularniejszych w Chinach.wiele z nich zostało także przetłumaczopnych na języki obce.
Cao Yu urodził się w 1910 roku w prowincji Hubei. Po uczeniu w szkole średniej on studiował na Uniwesytecie Qinghua w Pekinie. uczelnia ta była pod wpływem myśli z zachodu. Wychowanie jego odbywało się więc pod jednoczesnym wpływem nowoczesnej idei zachodu i tradycyjnych idei feudalnych Chin.
Wielką pasją Cao Yu od jego młodych lat tył teatr. Próbawał swoich sił jako aktor i reżyser a potem zaczął pisać dzieła teatralne. W tym okresie on nie interesował się polityką. W jednej z jego sztuk zawarte były następujące słowa: byłem całkowicie pochłonięty myśleniem o własnych problemach. Nie miałem skłonności do poprawiania, atakowania czy wyśmiewania kogokolwie.
Jednak przecież Cao Yu żył cały czas w półfeudalnym i półkolonialnym kraju. Widział więc i słyszał co dzieje się w całym społeczeństwie. Wkrótce znalazł tematy do swoich dzieł w środowisku, z którego pochodził. Tak właśnie powstała sztuka „Burza", która ukazywała społeczne zło panujące w wielkiej feudalnej rodzinie. Została ona napisana w 1933 roku, na rok przed zakończeniem studiów przez Cao Yu. Wydarzenia rozgrywają się w domu przemysłowca w północnych Chinach. Będący głową rodziny 55-cio-letni Zhou Puyuan jest człowiekiem okrutnym i hipokrytą. W wieku 20-stu lat uwiódł on biedną służącą swojej rodziny. Potem ożenił się z córką bogatej rodziny a służącej odebrał ich syna imieniem Zhou Ping i potem usunął ją z domu. Pod przybranum nazwiskiem zaczęła ona pracować dla innej rodziny i wszyscy myśleli, że już nie żyje. Tymczasem Zhou Puyuna gnębi swoją młodą żonę Fan Yi. Młoda kobieta czuje się przytłoczona ciężką atmosferą w tym domu a jej jedyną pociechą jest romas, jaki łączy ją z przybranym synem, którym jest właśnie Zhou Ping. Wkrótce jednak okazuje się, że Zhou Ping jest takim samym hipokrytą jak jego ojciec. Porzuca on kochankę i próbuje uwieść młodą służącą imieniem Si Feng. Ta czsta i niewinna dziewczyna w niedługim czasie zakochała się w swoim młodym panu. Nie mogła jednak wiedzieć, że łączy ich pokrewieństwo bowiem jest ona także dzieckiem służącej uwiedzionej przez Zhou Puyuan. Tak więc Si Feng i Zhou Ping byli siostrą i bratem, choć żadne z nich o tym nie wiedziało. Pewnej nocy ich matka, która nie wiedziała ,jaka jest sytuacja przyszła odwiedzić córkę i odkryła całą prawdę. Kiedy zorientowała się, że Si Feng jest bliska poślubienia własnego brata postanowiła do tego nie dopuścić. Tymcasem Fan Yi nie mogła już wytrzymać ciężkiej atmosfery w tym domu i zdradziła służącej sekret o swoich kontaktach z młodym panem. Dalej cała sprawa rozwija się bardzo dramatycznie. Biedna Si Feng ma złamane serce i postanawia opuścić ten dom. Inny syn Zhou Puyuan postanawia opuścić dom razem z nią ponieważ to on właśnie naprawdę ją kocha. Jednak w ciemną burzliwą noc dochodzi do tragicznego wypadku. Wpadają oni na elektryczny kabel i giną oboje rażeni prądem. Z powodu śmierci syna Fan Yi popada w szaleństwo. Zaś Zhou Ping popełnia samobójstwo przy pomocy broni palnej.
"Burza" znajduje się reperturze chińskich teatrów od 1933 roku i wciąż cieszy się zainteresowaniem nowych widzów. Jest ona przykładem zastosowania zachodnich form dramatycznych do tradycynjego dramatu chińskiego. Akcja i nastrój zostały przez autora pomyślane tak aby napięcie utrzymywało się do ostatniej sceny dramatu. Cao Yu tak napisał we wstępnie do wydania swojejgo dziewa "Burzy": dramat ten pokazuje życie takim jakim było ono naprawdę. Te gorzkie dni już przeminęły na zawsze i ta sztuka ma już tylko znaczenie historyczne. Kiedy o tym myślę moje serce napełnia się radością, że spełniło się to, o czym myślałem kiedy pisałem ten dramat.
Wkrótce po napisaniu "Burzy" Cao Yu opuścił uniwersytet. Jego celem było nadal opisywanie różnych przejawów życia feudalnego społeczeństwa. To skłoniło go do napisania w 1935 roku drugiej sztuki "Świt". Dramat ten rozgrywa się w dwóch miejscach. Jednym jest luksusowe umeblowany salon w wielkim hotelu, a drugim brudny pokój w drugorzędnym domu publicznym. Na pierwszy rzut oka te dwa miejsca bardzo się różnią ,ale w swojej istocie są bardzo podobne. Mieszkańki obu tych pokojów Chen Bailu i Cuixi są kobietami, które zostały zmuszone do upadku i degradacji przez ówczesny system społeczny. Obydwie sprzedają swoje ciało a różnica między nimi polega tylko na tym, że pierwsza z nich bierze za to wyższą cenę. Klienci pierwszej kobiety to ludzie bogaci ze sfer wyższych a klienci drugiej kobiety to ludzie biedni bez wychowania i wykształcenia. Umiejscowienie akcji sztuki w takich miejscach pozwoliło autorowi na pokazanie całej galerii różnych postaci z dawnego społeczeństwa.
W 1936 roku powstała kolejna sztuka "Pustynia". Tym razem autor zwrócił swoją uwagę na życie ludności wiejskiej. Sztuka ta opowiada o zemście biednego chłopa na despotycznym obszaraniku. W ostatnich latach "Pustynia" uzyskała wielką popularność, jest wystawiana przez teatry zawodowe i amatorskie a także zostałą przeniesiona na ekran filmowy.
W następnych latach powstała jeszcze ważna sztuka "Wang Zhaojun". Jej akcja rozgrywa się w okresie Dynastii Han około 2 tysiące lat temu. Po koronacji cesarza Yuan Di jego urzędnicy wyszukują w całym kraju piękne kobiety, które następnie sprowadzane są do cesarskiego pałacu. Wśród wybranych znalazła się też Wang Zhaojun, piękna 19-letnia dziewczyna. Jednak wkrótce jej los zostaje odmieniony., oto groźny wódz plemienia żyjącego na północnych terenach zakończył wojnę z cesarzem Chin. W dowód przyjaźni pragnie poślubić kobietę narodowości Han a cesarz postanawia, że będzie to kobieta z jego pałacu. Dla dobra kraju Wang Zhaojun zgadza się umocnić stosunki przyjaźni między obiema narodowościami. Kiedy Cao Yu podróżował po Wewnętrznej Mongolii w latach 60-tych słyszał tam wiele ludowych pieśni i opowieści o życiu i działalności Wang Zhaojun. Mówią one wielkiej miłości i opiece jaką otacała ona ludność tego kraju. Jej grobowiec stał się lokalną świątynią. Cała ta historia zafascynowała pisarza i z tego powodu powstała jego sztuka. Postać Wang Zhaojun była już wcześniej obecna w tradycyjnej chińskiej literaturze. Jej małżeństwo i późniejsze życie wśród obcych ludzi było przykładem poświęćenia dla sprawy porozumienia różnych narodowości w dawnych Chinach. Zaś sztuka napisana przez Cao YU należy do największych sukcesów tego pisarza.
|
|
|
