|
 |
| (GMT+08:00)
2004-02-16 16:20:09
|
 |
|
Muzeum Ding Ling czyli Pałac Podziemny
CRI
Museum Ding Ling powstało na miejscu odkopanego w 1957 roku grobowca Zhu Yicun - cesarza dynastii Ming. Ding Ling to nazwa grobowca tegoż cesarza.
Dynastia Ming trwała 276 lat (1389-1644). Pierwszy cesarz Zhu Yuanzhang założył stolicę w Nanjingie. A w roku 1422, trzeci z kolei cesarz Zhu Ti przeniósł stolicę do Pekinu w celu lepszej obrony północnej granicy kraju i wzmocnienia panowania monarchii mingowskiej.
Po przeniesieniu stolicy do Pekinu, cesarz Zhu Li (Yongle) obrał tę kotlinę na teren budowy grobowców cesarskich. Pochowano tu cesarza Yongle oraz 12 następnych cesarzy tej dynastii. Cały więc ten teren nazywany jest obecnie pospolicie "13 grobowców Ming".
Grobowiec Ding Ling jest jednym z tych 13 grobowców, pochowany jest tu 13 z kolei cesarz ten dynastii Zhu Yu-cun, znany w historii jako Ming Szengtsung, a okres jego panowania określany do Wanli.
Zhu Yicun zasiadł na tronie w 1573 roku mając lat 11, a umarł w wieku 58 lat (1620). 48-letni okres jego panowania to okres przejścia monarchii Ming do osłabienia i upadku. Ciemne rządy, wysokie podatki, nieskończone roboty obowiązkowe na rzecz dworu, pełne zbytku życie dworskie i skrajna nędza ludu - oto co jest charakterystyczne dla tego okresu.
Tradycyjnym zwyczajem feudalnych rządów było budować za życia wspaniałe grobowce przeznaczając ogromną sumę pieniędzy i materiałów zgromadzonych drogą okrutnego wyzysku i zmuszając mnóstwo ludzi pracy do niewolniczych robot budowlanych. Cesarz Zhu Yicun nie był wyjątkiem. Kiedy był jeszcze młodym chłopcem, to już w asyście wielkich dygnitarzy kilkakrotnie udał się osobiści do tej kotliny, by zbadać i wybrać odpowiedni teren swego wiecznego spoczynku. Budowę jego grobowca rozpoczęto w 23 roku jego życia i trwała 6 lat. Codziennie pracowało na planu budowy nie mniej niż 60-70 tys. ludzi. Wydatki na budowę tego podziemnego pałacu były dwa razy większe niż całoroczne dochody rządu. Po zakończeniu budowy, zamaskowano ten pałac ziemią i ponownie odkopano w 33 lat później, kiedy umarł cesarz. Pochowano w tym grobowcu cesarza i jego obie żony.
Pałac podziemny zbudowany przede wszystkim z różnego rodzaju kamieni ciosowych przywiezionych z kamieniołomów w prowincji Hebei i Henan leżących w odległości 500 - 600 km. od Pekinu. Cegły natomiast wypalono w specjalnie zbudowanych cegielniach w powiecie Lingtsing prowincji Shandong. Materiały na budowę części nadziemnskiej to najlepsze gatunki wielkich drzew budowlanych przywiezionych z dalekich prowincji południowo-zachodnich. Rokrocznie dziesiątki tysięcy chłopów zesłano do dżungli dziewicznych na rąbanie i wywóz drzew w najcięższych warunkach. Żałosne powiedzenie, które rozpowszechniało się wśród ludu syczuańskiego, głosiło: Do dżungli weszło tysiąc, a wyszło żywych pięciuset. iluż ludzi trudziło się przy wydobywaniu i wytwarzaniu tych kamieni, cegieł, drzew i innych materiałów na budowę tego grobowca? ileż drwi, portu, ofiar kosztował transport jednego kamienia i jednego pnia drzewa!
Prace wykopaliskowe rozpoczęły się w maju 1956 roku, a skończyły w maju 1957 roku. następnie przeprowadzono skrupulatne prace nad rejestracją, segregacją, uporządkowaniem i naprawieniem pałacu podziemnego i znajdujących się w nim przedmiotów. Wszystkie te prace trwały dwa lata i dwa miesiące. W październiku 1959 roku museum zostało oficjalnie otwarte.
Museum obejmuje dwie części: wystawa w dwóch pawilonach i grobowiec składający się z budowli nadziemskiej i pałacu podziemnego. Pierwszy pawilon wystawy to ilustracja stosunków produkcyjnych i sprzeczności klasowych w społeczństwie feudalnym. Eksponaty w pawilonie dają pełny obraz okrutnego ucisku politycznego i wzysku gospodarczego, jakie panowały w okresie monarchii mingowskiej. W grobie są m.in. korona cesarza ze złotej siatki, naczynia ze złota i srebra, wyroby z nefrytu, wyroby porcelanowe, tkaniny jedwabne, stroje, drogie kamienie i wszelkiego rodzaju biżuteria. Wykopaliska te świadczą o wysokim poziomie technologicznym i artystycznym chińskiego hutnictwa, tkactwa, jubilerstwa, kamieniarstwa i rzemiosła artystycznego w owych czasach. Na przykład korona cesarza jest spleciona z delikatnych nici z czystego złota, na koronie są dwa smoki bawiące się perłą, na tkaninach jedwabnych widnieją podwójne, dwuwarstwowe wzory, postacie smoków, konstrukcja i misterne wykonanie budzą podziw u wszystkich zwiedzających.
Grobowiec to właśnie spore wzgórze , obsadzone sosnami i tujami, otoczone murem, na samym środku wzgórza stoi gmach w kształcie bramy czy wieży, nazywany Minglou, w którym mieści się wielki postument z napisem "święty grób cesarza Szentsunga". Za gmachem Minglou jest wejście od podziemnego pałacu. Pałac składa się z pięciu sal ? przedniej, środkowej, tylnej (głównej) oraz dwóch bocznych. Powierzchnia grobu - 1195m. główna sala (tylna) ma 30 m długości, 9 m szerokości i 9.5 m wysokości. W Sali predniej i centralnej są wspaniałe porcelanowe wazy, marmurowe trony, kadzielnice ze złota, czajniki z nefrytu, porcelanowe "wieczne lampy" olejne i inne naczynia rytualne. W tylnej Sali na marmurowym podwyższeniu skrzynie, w których schowane są najrozmaitsze drogocenne przedmioty, które miały służyć cesarzowi i jego żonom po ich śmierci.
Cały grób wykonany jest z kamieni, nie ma tu ani jednej kolumny ozy belki. Łukowe sklepienie z ogromnych, gładko ciosanych kamieni przetrwało setki lat pod ciężarem całego wznórza i zachowane jest w najlepszym stanie bez najmniejszego znisziczenia czy uszkodzenia. Wrota grobu składają się z dwóch płyt białego marmuru ważącychaż 5 ton. Siła jednego człowieka można je otwierać i zamykać, bo wykonane są bardzo pomysłowo, mianowicie, każda płyta u jednego boku jest grubsza, a u drugiego o połowę cieńsza.
Dziś powróciły do chińskiego ludu pracującego te wspaniałe budowle i te bezcenne świadectwa ówczesnej sztuki tworzone przez beziminnych, mądrych i zdolnych artystów. Powstanie museum Ding Ling świadczy o opiece naszej partii i naszego rządu nad zabytkami kulturalnymi ojczyzny. Grobowce Mingów są dziś nie tylko miejscem wycieczkowym, lecz również ? dzięki istnieniu museum ? miejscem prowadzenia wychowania patriotycznego i klasowego.
|
|
|
