|
 |
| (GMT+08:00)
2004-02-23 09:45:59
|
 |
|
Narodowość Dongxiang
CRI
Ludność narodowości Dongxian liczy około 380 tys. osób, głównie zamieszkuje w autonomicznym powiecie narodowości Dongxiang w prowincji Gangshu i sąsiadujących z tym powiatem powiatach Guanghe,Hezhen, Linxia, Kangle i Jishishan, oprócztego niektóre osoby zamieszkują w Ningxianhujskim Regionie Autonomicznym i Xinjiangujgurskim Regionie Autonomicznym.
W 14 wieku narodowość Dongxiang powstała z zamieszkałych w strefie Dongxiang kilku narodowości, z których większość ludności była przesiedlencami ze środkowej Azji i Mongolii. W 13 wieku założyciel dynastii Yuan Chenjiesihan przyniósł ze środkowej Azji licznych żołnierzy i majstrów, w celu zjednoczenia całego kraju, on wysłał tych żołnierzy do strefy Dongxiang w prowincji Gangsu. Wierzący w Islam przesiedlency ze środkowej Azji uprawiali rzemiosło i zajmowali się rolnictwem. Po kilku setnych latach oni i tutejsi Mongołowie,Hanowie i Tybetańczycy razem żyli tutaj i stopniowo ukształtowali nową narodowość-narodowość Dongxiang.
Narodowość Dongxiang nie ma swego pisma i używa pisma Hanów.Jednak ta narodowość ma swy język-język Dongxiang. A język Dongxiang należy do języka Altai i języka mongolskiego. Wiele słów jest pdobnych lub zbliżanych do języka mongolskiego. Dużo słów w języku Dongxiang pochodziło również z języka Hanów. Niestety obecnie młodzi ludzie tej narodowości nie umieją mówić Dongxiangsku.
Nardowość Dongxiang ma swoją specjalną tradycję kulturalną i obyczaje.Zwyczaje . Ubierają się także podobnie,tradycyjne stroje są bardzo piękne,zdobione kołnierze sukienki haftem kolorowy. A stroje męskie charakteryzuje się szerokością i pasmem z wożem ręcznym. Kobieby tej narodowości lubią wiązać chustkę na głowę kolor custki jest zależny od wieku. Dziewczynki od 6 do 10 roku życia noszą owalne, składane z wielu fałd nakrycie głowy, niebieskie albo zielone. Wzdłuż szwów ozdobione lamówkami, przy uszach naszyte są sznury koralików. Starsze dziewczęta i kobiety noszą turbany.Panny- w kolorze zielonym, mężatki-czarnym, a starsze kobiety często wybierają kolor biały.
 Turbany są jednak dość niewygodne i na co dzień kobiety noszą raczej haftowane czapeczki. Dawniej wśród narodowości Dongxiang praktykowane były bardzo wczesne małżeństwa, kiedy dziewczyna miała 13 lat, a chłopiec 14.Takie małżeństwa zawsze były aranżowane. Choć zwyczaje się bardzo zmieniły, to jednak wciąż najwczęściej rodzice decydują o życiowym parterze. Swat, kiedy przychodzi porozmawiać o małżeństwie przynosi herbatę w prezencie.Już po zwarciu porozumienia, w prezencie zaręczynowym przesyła się rodzinie dziewczyny herbatę,biżuterię, pieniędze, ubrania i słodycze. W niektórych rejonach dołączane są niezwykle duże parowane chleby.Przed ich ugotowaniem, wierzchołek posypuje sią turmarykiem i nacina.Kiedy chleb jest gotowy wygląda to jak kwiat-symbol obfitych plonów.
W dzień ślubu panna młoda udaje się do domu pana młodego w drewnianej lub bambusowej lektyce ciągniętej przez osła. Lektyka wyłożona jest wełnianym płedem i przykryta kolorowycm, ozdobnym materiałem.Panna młoda tego dnia czesze włosy grzebieniem,który dostała od przyszłego męża.Jej głowę przykrywa czerwona chustka. W drodze towarzyszą jej wujkowie, bracia i zamężne siostry.Po przybyciu na miejsce,brat narzeczonego wynosi ją na podwórze domu.Goście stroją sobie wtedy żarty.Nakłaniają,na przykład, jednego ze starshych mężczyzn z rodziny panny młodej, żeby ubrał się w owczą skórę z dzwonkami dookoła pasa i czapką na lewą stronę.Obnoszony jest potem kulminacją zabaw weselnych jest rzucanie się poduszkami.W noc poślubną w sypialni młodych młoda żona ciągle z przykrytą głową, siada na kangu, otaczają ją jej znajome. Młodzi mężczyźni uzbrojeni w poduszki wdzierają się do sypialni, śpiewają piosenki chwalące pannę młodą i rzucają w nią poduszkami, jej świta jednak stara się je złapać, zanim trafią w cel.Kobiety odpierają także nacierających bezpośrednio na kang mężczyzn.Jeśli panna młoda zostanie trafiona, musi wstać i pokazać twarz celnemu strzelcowi,który ma także prawo otworzyć kufer z posagiem i sprawdzić jego zwartość. Tak bawią się na wselach muzułmańscy ludzie Dongxiang.
Zwyczaje posiłkowe narodowości Dongxiang są podobne do zwyczajów wierzących w Islam mniejszości narodowych w północno-zachodniej części Chin. Ta narodowość głównie jada baraninę, ziemniaki i produkty mączne. Ludność tej narodowości jest gościnna.
Ludność tej narodowości hoduje bydło i zajmuje się rzemiosłem, oni hodują osły,krowy, owce,konie itd,Rzemiosło zawiera głównie przeróbki skórzane, wyroby ze srebra. 
W miarę rozwoju społeczeństwa w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat styl ubierania tej narodowości uległ wielkiej zmianie.Już rzadko spotyka się tradycyjne ubierania.
Rejon Dongxiang leży w terenie wzgórz, środowisko naturalne jest nie korzystne dla rozwoju tego rejonu.Pod kierownictwem terenowego rządu mieszkańcy w sposób planowy zmieniali środowisko naturalne, oni zbudowali zbiornik wodny i kanał.Dzięki kilkudziesięcioletnim wysiłkom zaszły tu ogromne zmiany.W miarę wcielania w życie strategii rozwoju zachodniej części Chin, gdzie można w dalszym ciągu się rozwijać.
|
|
|
