|
 |
| (GMT+08:00)
2004-02-25 15:47:09
|
 |
|
Lu Xun
CRI
Feudalne rządy dynastii Qing nie potrafiły wydźwignąć kraju z nędzy i zacofania. Lu Xun postanowił więc obrać inną drogę życia niż jego dziadek i ojciec. W wieku 18-stu lat udał się do Nanjingu, gdzież zdał egzamin do Szkoły Morskiej. Jego pobyt w tym mieście trwał 4 lata. W tym okresie zapoznał się z licznymi dziełami literackimi i naukowymi zagranicznych autorów. Dojrzały także jego rewolucyjne przekonania. Ostatecznie Lu Xun porzucił Szkołę Morską i ukończył Szkołę Kolejowo-górniczą. W 1901 roku uzyskał państwowe stypendium i udał się na dalsze studia do Japonii.
Tam przyłączył się energicznie do ruchu chińskich studentów przeciwko dynastii Qing. Nadal także intensywnie studiował europejską naukę, filozofię i literaturę. Między innymi poznał poezję Bajrona, Puszkina i Mickiewicza. Po dwóch latach studiów medycznych zdecydował się ostatecznie na działalność literacką. W 1909 roku Lu Xun powrócił do Chin i podjął pracę jako nauczyciel. Wkrótce potem Rewolucja 1911-go roku obaliła feudalną dynastię Qing. Jednak dalszy bieg wydarzeń nie spełnił oczekiwań postępowych grup społeczeństwa a Chiny nadal znajdowały się w ciężkiej sytuacji. Przez kilka lat Lu Xun pracował w ministerstwie oświaty w Pekinie. W kwietniu 1918 roku pod swym literackim pseudonimem opublikował pierwsze krótkie opowiadanie ?Pamiętnik szaleńca?. Zaczęły się też ukazywać jego praca na łamach czasopism.
W 1923 roku wydano pierwszy zbiór jego opowiadań zawierający takie prace jak "Mój stary dom" i "Prawdziwa historia Ah Q", który dał mu pozycję twórcy nowoczesnej literatury chińskiej.
W 1926 roku ukazał się następny tom opowiadań. Jednak w tym samym roku Lu Xun został zmuszony do opuszczenia Pekinu. Przez pewien czas wykładał na Uniwersytecie w Xiamen, a następnie udał się do Kantonu, gdzie objął katedrę języka i literatury chińskiej na Uniwersytecie imienia Sun Yat-sena. W kwietniu 1927 roku siły Chang Kai-sheka podjęły akcję przeciwko siłom komunistycznym. Wielu studentów tego uniwersytetu także zostało aresztowanych i straconych. Protestując przeciwko temu Lu Xun opuścił swoje stanowisko i udał się do Shanghaju. W tym mieście mieszkał już do śmierci zajmując się odtąd z całą energią działalnością w zakresie literatury. Jego działalność była związana z siłami komunistycznymi. W 1930 roku Lu Xun był jednym z założycieli Ligi Wolności Chin, a następnie chińckiej Ligii Pisarzy Lewicowych, którą kierował do 1936 roku. Była to organizacja o wielkim znaczeniu dla rewolucyjnego ruchu literackiego. Lu Xun był także jednym z organizatorów międzynarodowej antyimperialistycznej i antyfaszystowskiej konferencji w 1933 roku w Shanghaju.
W ostatnich latach swego życia kontynuował też własną pracę literacką. Napisał 9 tomów esejów, tom opowiadań na tematy historyczne i dokonał wielu nowych przekładów, zwłaszcza z literatury rosyjskiej. Wiele czasu poświęcał też na pracę przy redagowaniu i wydawaniu różnych magazynów literackich oraz poznawanie i opiniowanie twórczości młodych pisarzy. Panujących w tych latach w Chinach ?Biały Terror Guomindangu? spowodował, że Lu Xun musiał żyć w izolacji i w ciągłej obawie przed aresztowaniem i zamordowaniem. Nigdy jednak się nie poddał do końca i pozostał przywódcą postępowych pisarzy i artystów. Zmarł 19 paźniernika 1936 roku w Shanghaju.
Ważną część twórczości Lu Xuna stanowią jego realistyczne opowiadania. Jedno z najbardziej znanych ?Prawdziwa Historia Ah Q? daje obraz Rewolucji 1911-go roku, który nie przyniosła oczekiwanych rezultatów ponieważ nie wzięły w niej udział masy chłopskie. Pisarz krytykował klasę posiadaczy ziemskich oraz burżuazję. Publikując to opowiadanie chciał zwrócić uwagę przywódców Ruchu 4-go Maja na historyczną lekcję Rewolucji 1911-go roku.
Wszystkie opowiadania Lu Xuna wyrażają myśl, że należy odrzucić sposób życia dawnego społeczeństwa i dokonać całkowitej rewolucji społecznej.
W wielu opowiadaniach wykorzystane zostały motywy zaczerpnięte z chińskiej mitologii i ludowych legend. Lu Xun był wielkim znawcą tej tematyki.
W innych opowiadaniach autor opisuje życie i pracę intelektualistów w owych czasach. Pokazuje jak wielu z nich pokładało ogromne nadzieje w Rewolucji 1911-go roku i oczekiwało wielkich zmian w całym kraju. Potem jednak siły reakcji znów doszły do głosu i odebrały im wszystkie nadzieje.
Drugą ważną częścią twórczości Lu Xuna są jego eseje. W 1918 roku wkrótce po pierwszym opowiadaniu napisał on esej ?Moje poglądy na temat moralności?. Odtąd pisał je stale aż do śmierci i łącznie napisał ich prawie siedemset. Poruszał w nich bardzo szeroki zakres tematów, który w danym momencie uznawał za ważne, od fundamentalnych problemów rewolucji do zabawek dla dzieci. Śmiało atakował wrogów, którymi byli imperialiści, bogacze, reakcjoniści i militaryści. Jego twórczości na tym polu była pełna siły i walki. Jego historyczne znaczenie polityczne i artystyczne w tym okresie jest znacznie bardziej widoczne w esejach niż w opowiadaniach. Spoglądając na przeszłość i teraźniejszość Lu Xun pokazywał perspektywy narodu chińskiego.
Podejmował także polemiki w różnych ważnych sprawach a jego opinie były zawsze bezkompromisowe.
Oprócz opowiadań i esejów dorobek literacki Lu Xuna stanowią także poematy prozą i wspomnienia. Jego wszystkie dzieła dają obraz wydarzeń politycznych, społecznych i artystycznych w Chinach, w pierwszej połowie XX wieku. W tym okresie Lu Xun był główną postacią nowej literatury chińskiej. Jego działalność stanowiła ważny krok w rozwoju tej literatury.
Lu Xun przykładał też wielką wagę do języka swoich dzieł.
Po ukończeniu każdej pracy czytał ją jeszcze co najmniej 2 razy i poprawiał wszystkie fragmenty które nie brzmiały zbyt dobrze od strony językowej. Jego twórczość przyczyniła się niewątpliwie do wzbogacenia języka chińskiego.
|
|
|
