Narodowość Zhuang(po polsku Dżuang) to najliczniejsza mniejszość narodowa licząca 15 milionów 480 tys. osób, 92% z nich zamieszkuje Guangxizhuańjski Region Autonomiczny w południowo-zachodnich Chinach. Poza tym, w północnej części Wietnamu również mieszka niewielka grupy osób z tej narodowości.
Przedstawiciele narodowości Zhang nazywają siebie Budżuang, Butu, Bunong, Buman itp. W 1965 roku zgodnie z propozycją ówczesnego premiera Chin Zhou Enlai-a i po zatwierdzeniu Rady Państwowej Chin Zhuang stało się oficjalną nazwą tej narodowości.
Tak jak inne mniejszości narodowe Chin, narodowość Zhuang ma swój własny język, który dzieli się na dwa główne dialekty ? południowy i północny. Wymowy tych dwóch dialektów są różne i dlatego powoduje to kłopot w kontaktach pomiędzy Budżungami. Po powstaniu nowych Chin w 1949 roku, partia i rząd pomogły narodowości Zhuang w tworzeniu własnego języka, który do chwili obecnej nadal jest popularyzowany.
Narodowość Zhuang to narodowość o długiej historii, a jej poziom rozwoju społecznego jest bardzo wysoki. Budżungowie doskonale rozwinęli rolnictwo i włókiennictwo.
Święta narodowości Zhuang są podobne jak w przypadku Hanów. To znaczy, najważniejszym dla Budżungów świętem jest Święto Wiosny?które obchodzi cały naród chiński. 3 marca według kalendarza księżycowego przypada ich najbardziej uroczyste i najpopularniejsze święto tej narodowości ? Święto Piosenki Zhuańjskiej.
Jeśli chodzi o piosenki zhuańjskie, osoby tej narodowości zaczynają uczyć się śpiewać kiedy mają zaledwie 4 - 5 lat. A więc na wsi ludzie śpiewają piosenki kiedy uprawiają pole, pracują w górach, uczestniczą w ślubach lub pogrzebach, a także przy okazji świąt. Młodzież wyznaje sobie miłość właśnie przy pomocy tych piosenek. W niektórych regionach ludzie nawet rozmawiają i kłócą się posługując się śpiewem. Piosenki dżuańskie są niezbędną część codzienego życia tej narodowości.
Tematy piosenek są urozmaicone, dotyczą one przysłów, opowiadań, bajek , codziennego życia, pracy, polityki, uroczystości, miłości czy opowiadań dziecięcych. Należy je śpiewać w określonym czasie.
Tradycyjny strój kobiecy narodowości Zhuang to ciemno-niebieskie suknie i bluzki, hustki na głowie i najczęściej srebrna biżuterie.
Ludzie narodowości Zhuang jedzą ryż lub kukuryzy i przepadają za bardzo kwaśnymi potrawami.
Tradycyjne budynki narodowości Zhuang zbudowane są z drewna. Najczęściej składają się z trzech pięter ? na dole choduje się bydło i barany, a na pierwszym piętrze mieszkają ludzie, górne piętro służy na opalaniu i magazynowania zbóż.
Jak państwu wiadomo, Chiny są krajem wielonarodowościowym, oprócz narodowość Han, żyje tu jeszcze 56 mniejszości narodowych. Po powstaniu nowych Chin, rząd wdrażał w zamieszkiwanych przez mniejszości narodowe regionach politykę narodowościowej autonomii regionalnej. Aż do roku 1997, w Chinach powstało 5 narodowościowych regionów autonomicznych, a Guangxizhuański region autonomiczny jest właśnie jednym z nich. Zgodnie z polityką narodowościowej autonomii regionalnej, ludności Zhuang samodzielnie decyduje o swoich wewnętrznych sprawach takich jak finanse, gospodarka, kultura i edukacja.
|