|
 |
| (GMT+08:00)
2004-10-11 13:47:47
|
 |
|
Barwy Tybetu
CRI
 Tym, co wywiera największe wrażenie na turystach w Tybecie, jest silny kolorystyczny kontrast pomiędzy tutejszym krajobrazem a architekturą.Głękit nieba,biel okrytych śniegiem szczytów i soczysta zieleń obszarów trawiastych, wydają się być na "dachu świata" jeszcze intensywniejsze. Zieloność łąk urozmajcona jest plamami białych,czerwonych i czarnych domów. Pozłacane dachy świętyń i pałaców błyszczą w jaskrawych promieniach słońca.
Tybet, ze swoim rytmem różnorodnych kolorów tętniących doskonałą harmonią, jest miejscem tajemnic i sztuki.śmiałe kolory tutejszej architektury dodają blasku wyżynie.
Tybetańczycy są ludźmi otwartymi, szczerymi i pełnymi życia. Kiedy wybierają kolory swych domów i świątyń, przedkładają kolory czyste i ciepłe pod pastelowymi. Biel,czerwień i czerń dominują w tybetańskiej architekturze, ponieważ są związane z tutejszą religą, zwyczajami i naturą.
Biel symbolizuje świętość lamaizmu.żyjąc pośród śnieżno-białych szczytów gór, Tybetańczycy nauczyli się kochać biel. Często ofiarują swoim przyjaciołom " hada"-białe, jedwabe wstęgi.Biel jest również najlepszym kolorem odbijającym silne promienie słoneczne na wyżynie. Dlatego też wiele tutejszych budowli zdobi ten właśnie kolor.
Czerwień odstrasza złe duchy, dlatego dawni Tybetańczycy używali jej do malowania twarzy.
Czerń natomiast przynosi szczęście. Architektura Tybetu łączy w sobie cechy tradycyjnych budowli tzw. Diaofang ze stylem chińskim i innymi, które pojawiły się tu w 7 wieku naszej ery wraz z buddyzmem i jego świątyniami.Budowle wzniesione z różnych rodzajów kamienia, mają surowy wygląd.Czerwienią i bielą udekorowane są ich ściany zewnętrzne.Zieleń i żółć zdobią sufity, podczas gdy różne odcienie czerwieni,oranżu i żółci ujrzeć można na wewnętrznych ścianach dziedzińców.
Złote dachy podkreślają znaczenie niektórych budowli. To one właśnie odróżniają świątynie i pałace od zwykłych siedzib. Zewnętrzne mury niektórych z nich pomalowane są na kolor czerwono-brązowy lub żółto-brążowy.Otaczają je drzewa zwane Baima, porastające górskie tereny na wysokości od 4 do 5 tys. Metrów npm.
Czarne framugi drzwi i okien są wąskie u góry i szerokie u dołu.Służą wzmocnieniu budowli.Ten unikalny i bogato zdobiony styl dekoracyjny jest szeroko rozpowszechniony w Tybecie. Drzwi są jaskrawo czerwone, jakby ich celem było zwabienie gości do środka.
Wewnętrzne ściany dziedzińców są jasne. Ściśle różnicują hierarchię budowli.Najbardziej jaskrawe odcienie czerwieni są stosowane w budynkach najwyższego szczebla. W świątyniach i pałacach. Kolor pomarańczowy charakterystyczny jest dla stopnia niższego, a żółty dla najniższego.Kolor kremowy i biały zdobi domostwa zwykłych mieszkańców
Kolumny w świątyniach są zwykle czerwone, choć spotyka się także i czarne.Sufity malowane są kolorami zimnymi, takimi jak indygo,oliwkowy i jasno żółty. Zastosowanie kolorów jest tutaj podobne jak w stylu chińskim.Górne części kolumn,belki i gzymsy zdobią malowidła zarówno w kolorach ciepłych jak i zimnych. W korytarzach stosuje się mieszankę czerni,bieli i brążu. A ponieważ ich ściany są często polerowane przez lamów przy użyciu masła, są zawsze błyszczące i gładkie.
Wewnątrz domostw znajdują się niskie szafy i skrzynie, których powierzchnie zdobią rzeźby i malowidła. One również zwykle bywają albo czerwone albo w innych równie ciepłych kolorach.
Jak więc widzimy, Tybet wcale nie jest miejscem monotonnym kolorystycznie. Jego barwy są żywe i zaskakujące. Prawdziwie ozdobyn "dach świata".
|
|
|
