|
Tam, gdzie miłość do życia wyrażana jest tańcem
CRI
W prowincji Yunan, znajdującej się na południowym zachodzie Chin, żyje wiele  mniejszości narodowych, takich jak Li Su, tybetańska, Na Xi i Bai. Większość z nich wyróżnia się wrodzoną umiejętnością śpiewu i tańca; za ich pomocą wyrażają oni miłość do życia i wzięczność dla przyrody.
Wielką popularnością wśród tamtejszych mieszkańców cieszy się taniec Xuanzi, jeden z różnorodnych rodzajów tańca. Stojąc w kole, mężczyźni i kobiety tańczą przy akompaniamencie Xuanzi, wykonanego przez samych mieszkańców instrumentu. Ludzie tańcząc, wyrażają swoje uczucia. Sztukę tę można uprawiać w każdej chwili, niezależnie od liczby osób i wielkości miejsca. Słysząc muzykę, ludzie imitują pijące wodę pawie lub biegnące zające, dzięki czemu stara sztuka nabiera widocznego charakteru natury.
Tybetański powiat autonomiczny De Qi w prowincji Yunan, słynie właśnie ze sztuki tego tańca. Żyjący tu ludzie narodowości Li Su, Na Xi i Hui często gromadzą się i tańczą Xuanzi. Abu Sinan, pisarz pochodzenia narodowości tybetańskiej, ujawnił:
 "W skład tańca Xuanzi wchodzą najczęściej trzy rodzaje treści ? po pierwsze, powitanie gości, wdzięczność i pochwałę natury; po drugie, szacunek wobec starszych i miłość wobec domu rodzinnego; a po trzecie, miłość młodych par."
Opierając na kulturze i obyczajach narodowościowych, ludzie piszą słowa piosenki do tańca w każdej chwili, gdy tylko mają do tego nastrój. Biorąc pod uwagę zmiany w życiu, ludzie nieustannie nadają mu nowe treści, dzięki czemu taniec był przekazywany z pokolenia na pokolenie i cieszy się wieczną popularnością.
Przeciwieństwem tańca Xuanzi jest taniec Reba, który charakteryzuje się godnością i odświętością. Pierwotnie wykonywany był na ceremoniach oddawania hołdu przodkom, odbywających się w starożytnych plemionach i liczy sobie już tysięce lat historii. W czasie przedstawień, kobiety noszą na głowie chustkę w kształcie kwiatów i ubierają paski.  Trzymają w rękach bębny, które swym kształtem przypominają słońce lub księżyc, zaś mężczyzni trzymają białe lub żółte Ha Da, symbol szacunku narodowości tybetańskiej i noszą wysokie buty. Taniec ten uprawia się przy akompaniamencie staryżytnych i emocjonalnych pieśni. W czasie, kiedy rytm jest wolny, w bęben bije się łagodnie, zarówno tańczący jak i oglądający przypominają strumienie; a kiedy rytm staje się coraz szybszy, można wyobrażać sobie wartko płynącą rzekę, taniec też staje się bardziej emocjonalny.
|
|
