|
 |
| (GMT+08:00)
2005-03-08 20:00:35
|
 |
|
Historia kręcenia "Pianisty"
CRI
Szpilman jako Szpilman
 Władysław Szpilman urodził się w 1911 w Sosnowcu.
Jego ojciec był skrzypkiem, a matka pianistką. Szpilman już jako czterolatek uwielbiał grę na fortepianie. Nawet po pierwszym przeczytaniu partytury, mógł zagrać ją bezbłędnie. Jako młody chłopak pobierał lekcje fortepianu u Józefa Śmidowicza i Aleksandra Michałowskiego, uczniów Franciszka Liszta.
W 1931 wyjechał do Berlina i kontynuował naukę w Akademii Muzycznej pod kierunkiem Leonida Kreutzera. W czasie tych lat Władysław Szpilman skomponował "Koncert na skrzypce", suitę na fortepian "Życie maszyn", liczne utwory na fortepian i orkiestrę oraz wiele popularnych piosenek.
W roku 1935 Szpilman podjął pracę w Polskim Radiu, gdzie - z przerwą na lata wojenne - pracował jako pianista i kierownik działu muzyki rozrywkowej aż do roku 1963. We wrześniu 1939 bomba zrzucona przez samolot Luftwaffe zniszczyła budynek radia, w którym wykonywał na żywo Nokturn cis-moll Fryderyka Chopina.
W ciągu następnych sześciu lat pianista doświadczał okropności wojny cudem unikając deportacji i masakry dzięki pomocy niemieckiego oficera Wilma Hosenfelda.
Od 1945 roku koncertował solo i z orkiestrami kameralnymi w Polsce, Europie i na całym świecie. W roku 1952 stworzył ze skrzypkiem Bronisławem Gimplem cieszący się ogromnym powodzeniem duet fortepianowy, który w roku 1962 ewoluował w kwintet. Znany jako Kwintet Warszawski, przez ćwierć wieku swojego istnienia dał około dwa i pół tysiąca koncertów na całym świecie, z wyjątkiem Australii.
W roku 1946 ukazała się drukiem jego książka "Śmierć miasta", wspomnienia z lat 1939-45 przeżytych w Warszawie.
Od roku 1963 Szpilman zajął się komponowaniem piosenek. Stworzył ich około pięciuset, z czego sto pięćdziesiąt stało się prawdziwymi przebojami, a wiele z nich cieszy się popularnością do dziś. Najsłynniejsze z nich to: "Nie ma szczęścia bez miłości", "Straciłam serce twe", "Czerwony autobus", "Nie wierzę piosence", "Jak młode Stare Miasto", "Piosenka mariensztacka", "Pójdę na Stare Miasto", "W małym kinie", "Tych lat nie odda nikt". W latach pięćdziesiątych napisał około 40 piosenek dla dzieci, za co został uhonorowany nagrodą Polskiego Związku Kompozytorów w roku 1955.
Skomponował również wiele utworów orkiestrowych, musicali, oprawę muzyczną do teatralnych przedstawień i do około pięćdziesięciu słuchowisk radiowych dla dzieci, jak również muzykę do filmów "Wrzos" (1937), "Doktor Murek" (1939), "Pokój zwycięży świat" (1951), "Zadzwoń do mojej żony" (1957), i innych. Jest twórcą muzyki do Polskiej Kroniki Filmowej.
Był jednym z pomysłodawców Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie i organizatorem pierwszej z corocznych imprez festiwalowych.
Od roku 1964 był członkiem prezydium Polskiego Związku Kompozytorów oraz ZAIKS-u.
Zmarł 6 lipca 2000 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach.
|
|
|
