|
 |
| (GMT+08:00)
2005-03-15 14:57:36
|
 |
|
Dynastia Qin i Dynastia Han
CRI
 Słabnąca władza dynastii Zhou upadła w III wieku p.n.e., kiedy państwo Qin po raz pierwszy w historii zjednoczyło Chińczyków w ramach jednego cesarstwa. Pierwszy cesarz, Qin Shihuang, rządził bardzo krótko (221-207 p.n.e.), a zdążył wsławić się głównie tyranią i okrucieństwem. W okresie tym powstały instytucje państwowe, które w pewnym sensie przetrwały przez następne dwa tysiące lat.
Państwo Qin umocniło się w V i IV wieku p.n.e. W następnych wiekach prowadziło liczne podboje, m.in. w 246 r. p.n.e. podporządkowało sobie dzisiejszy Sichuan. Aż do 221 r. p.n.e. było niezwyciężone. Qin Shihuang wcielił podbite terytoria do swojego imperium, przyjmując ukuty na tę okazję tytuł huangdi - czyli cesarz. 
Główną spuścizną po dynastii Qin była silna scentralizowana władza. Terytorium kraju zostało podzielone na prowincje zarządzane przez centralnie mianowanych urzędników państwowych. Ujednolicone zostały wagi i miary, a także pismo. Zgodnie z edyktem cesarskim, spalono wszystkie księgi polityczne, filozoficzne i kroniki. Rozpoczęto także buduowę Wielkiego Muru. Wykorzystywano przy niej robotników przymusowych, z których wiele poniosło śmierć.
Następca Qin Shihuang okazał się słabym władcą. Wstrząsana buntami stolica Qin, położona w pobliżu Chang'an, uległa w 207 r. p.n.e. armii dowodzonej przez nisko urodzonego Liu Banga. Ten ostatni, nie zwlekając, przyjął tytuł cesarza i ustanowił dynastię Han.
Dynastia Han
 Dynastia Han panowała w latach 206 p.n.e. - 220 p.n.e. Wprawdzie nie rządziła tak twardą ręką jak Qin, zachowała jednak wiele instytucji ustanowionych przez poprzedników. Historię Han komplikuje fakt, że okres jej panowania dzieli się na dwa okresy: dynastii Zachodniej Han i dynastii Wschodniej Han. Okresy te rozdziela czternaście lat uzurpatorskich rządów Wang Menga (9-24 n.e.) z dynastii Xin.
W okresie dynastii Zachodniej Han nastąpiła konsolidacja państwa i dalsze podboje. Wschodni okres Han, po krórkotrwałej stabilizacji, zaznaczył się powolnym słabnięciem państwa i decentralizacją władzy, co doprowadziło do abdykacji w 220 r. ostatniego cesarza z dynastii Han i początku trwających ok. 400 lat niepokojów.
Kontakty ze światem zewnętrznym
Ekspansja w okresie Han doprowadziła do kontaktu Chińczyków z "barbarzyńcami" otaczającymi ich świat. Kontakty przyniosły zarówno konflikty militarne, jak i korzyści handlowe. 
Na północy duże zagrożenie dla Chin stanowili Xiongnu (nazwa używana w stosunku do różnych koczowniczych ludów środkowej Azji), przeciwko którym wysyłano ekspedycje wojskowe, odnoszące początkowo sukcesy. Otworzyło to Chinom dostęp do środkowej Azji, dzięki czemu powstały szlaki handlowe, którymi można było transportować chiński jedwab aż do Rzymu. Chin utrzymywały stosunki dyplomatyczne z plemionami środkowej Azji, a wielki chiński odgrywca Zhang Qian informował władze o możliwości nawiązania kontaktów handlowych i zawarcia sojuszów z ludami północnych Indii. w tym samym czasie wpływy Chin przenikały na tereny dzisiejszego Wietnamu i Korei.
|
|
|
