|
 |
| (GMT+08:00)
2005-03-17 16:15:07
|
 |
|
Okres Trzech Królestw - San'guo
CRI
Kontakty ze światem zewnętrznym
 Ekspansja w okresie Han doprowadziła do kontaktu Chińczyków z ?barbarzyńcami" otaczającymi ich świat. Kontakty przyniosły zarówno konflikty militarne, jak i korzyści handlowe.
Na północy duże zagrożenie dla Chin stanowili Xiongnu (nazwa używana w stosunku do różnych koczowniczych ludów środkowej Azji), przeciwko którym wysyłano ekspedycje wojskowe, odnoszące początkowo sukcesy. Otworzyło to Chinom dostęp do środkowej Azji, dzięki czemu powstały szlaki handlowe, którymi można było transportować chiński jedwab aż do Rzymu. Chin utrzymywały stosunki dyplomatyczne z plemionami środkowej Azji, a wielki chiński odgrywca Zhang Qian informował władze o możliwości nawiązania kontaktów handlowych i zawarcia sojuszów z ludami północnych Indii. w tym samym czasie wpływy Chin przenikały na tereny dzisiejszego Wietnamu i Korei. 
Decentralizacja władzy
Od upadku dynastii Han w 220 r. aż do ustanowienia Sui w 581 r., przez ponad 400 lat Chiny przeżywały wewnętrzne konflikty i jedne z najstraszliwych wojen w historii tego kraju. Co ciekawe, w tych niespokojnych czasach rozwijał się buddyzm i kwitła sztuka.
 Chińscy historycy różnie nazuwają tę epokę. Najczęściej dzielą ją na okresy Trzech Królestw, Wschodnich i Zachodnich Jin oraz Dynastii Północnych i Południowych. W okresie Trzech Królestw kraj został podzielone na trzy duże państwa. Wei sprawowało władzę nad terenami na północ od rzeki Jangcy, a na południe od tej rzeki istniały państwa Wu (na wschodzie) i Shu (na zachodzie, prowincja Sichuan do dziś nazywana bywa Shu). Następnie panowała dynastia Jin (265-420), podzielona na dwa odłamy, wschodni i zachodni. Warto uzmysłowić, że tylko w okresie od 316 r. do 439 r. o władzę konkurowało 19 królestw.
Do 306 r. stolica królestwa Jin, Luoyang, uległa konnym wojownikom Xiongnu, co zapoczątkowało stupięćdziesięcioletni okres rozlewu krwi, w trakcie którego plemiona walczyły między sobą o władzę. W V wieku plemię Tuoba pokonało swoich przeciwników na północy, a jego władcy zaczęli utrwalać swoją pozycję takimi środkami, jak np. reforma rolna. Jednak również i to państwo upadło, w wyniku czego północ została podzielona na wschodnie i zachodnie Wei. 
Zachodnie Wei, mniej ludne od swojego rywala, wprowadziło sprawy system administracyjny i rozwiązało wiele świątyń buddyjskich, konfliskując przy okazji ogromne bogactwa. W 577 roku, jeden z dowódców przejął władzę i ustanowił dynastię Sui. Do 589 roku, Sui podbiło południowe Chiny i kraj znowu został zjednoczony pod wspólnymi rządami.
|
|
|
