|
 |
| (GMT+08:00)
2005-03-18 16:38:33
|
 |
|
Andrzej Wajda w latach 1979-2000 roku
CRI
W 1983 miał swoją premierę w Paryżu i Warszawie "Danton" z Gerardem Depardieu w roli tytułowej. Innymi filmami zagranicznymi Wajdy, powstałymi latach osiemdziesiątych były: nie rozpowszechniana w Polsce "Miłość w Niemczech" (1983) oraz "Biesy" dokonana przez Fiodora Dostojewskiego (1988). Natomiast "Kronika wypadków miłosnych" (1986) według prozy Tadeusza Konwickiego była wyrazem tęsknoty za niewinną, mityczną i bezpowrotnie utraconą krainą dzieciństwa.
Powstały w 1990 roku "Krórczak" według scenariusza Agnieszki Holland, to przejmująca opowieść o znanym lekarzu i opiekunie żydowskich sierot, będąca hołdem dla ofiar holocaustu. Następne trzy filmy Wajdy nie spotkały się z tak żywym przyjęciem publiczności, jak poprzednie. ?Pierścionek z orłem w koronie"(1993) oraz "Wielki tydzień"(1994) powracały do lat wojny, a "Panna Nikt"(1996) była historią o wschodzeniu w dorosłość i zagubieniu współczesnej nastolatki. Dopiero adaptacją narodowej epopei Adama Mickiewicza "Pan Tadeusz"(1999), Wajda ponownie nawziązuje kontakt z publicznością. Film obejrzało ponad cztery miliony widzów.
Andrzej Wajda zalicza się także do grona najwybitniejszych twórców polskiej sceny powojennej. W teatrze debiutował (jako reżyser i scenograf) w 1959 sztuką Michaela Gazzo "Kapelusz pełen deszczu"(Teatr Wyrzeże w Gdańsku". Najważniejsze spektakle teatralne wyreżyserowane przez Wajdę to między innymi: "Dwoje na huśtawce" Williama Gibsona ze Zbigniewem Cybulskim oraz Elżbietą Kępińską(1960) oraz "Demony" Whitinga z Aleksandrą Śląską w roli głównej(1963) w Teatrze Ateneum w Warszawie, "Biesy" Dostojewskiego(1971) i "Noc Listopadowa" Wyspiańskiego(1974) oraz "Lekcja polskiego"(1988) Anny Bojarskiej-wszystkie w "Teatrze Powszechnym" w Warszawie, "Zbrodnia i kara"(1984) i "Hamlet" Szekspira(1989)- ponownie w Starym Teatrze w Krakowie. Współpracował z kilkoma teatrami za granicą: m.in. z Yale Repertory Theatre, Deutsches Nationaltheater w Weimarze, z Teatrem Sowriemienik w Moskwie, Teatro Stabile Friuli w Trieście, Teatrem Benisan w Tokio.
Najsłynniejsze realizacje telewizyjne Andrzeja Wajdy obejmują: "Makbeta"(1969) z Tadeuszem Łomnickim w roli tytułowej, ekranizację spektaklu Teatru Cricot 2 "Umarła klasa" w reżyserii Tadeusza Kantora(1977), "Noc listopadową" Wyspiańskiego(1978), serial "Zbiegiem lat, z biegiem dni..."(1980), oraz zdumiewającą aktualnością adaptację powieści Juliusza Kadena-Bandrowskiego "Bigda idzie"(1999).
W latach 1972-1983 Andrzej Wajda był kierownikiem artystycznym Zespołu Filmowego "X"(opiekunem m.in. młodych reżyserów tworzących nurt tzw. Kina moralnego niepokoju), w latach 1978-1983 prezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich, także prezesem Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych (1978-1981, od 1981 prezesem honorowy). W 1988 został powołany przez Lecha Wałęsę w skład Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym NSZZ "Solidarność". W latach 1989-1991 był senatorem; do 1994 przewodniczył Radzie Kultury przy Prezydencie RP. jest inicjatorem i jednym z fundatorów(za otrzymaną w 1987 nagrodę Kyoto" Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej w Krakowie. Miłość do sztuki japońskiej dzieli wraz z żoną, Krystyną Zachowatowicz-wybitnym scenografem i kostiumografem. Laureat kilkudziesięciu państwowych i zagranicznych nagród; 26 marca 2000 odebrał z rąk Jane Fondy Oscara za całokształt twórczości.
|
|
|
