|
 |
| (GMT+08:00)
2005-03-31 15:12:26
|
 |
|
Dynastia Song
CRI
Dynastia Song
 W roku 959, Zhao Kuangyin, dowódca gwardii pałacowej w służbie jednej z tak zwanych Pięciu Dynastii, odebrał tron siedmioletniemu władcy. Do 976 r. zdobył około dwunastu królestw, które stały na drodze realizacji jego planu ponownego zjednoczenia Chin i ustanowienia nowej dynastii Song (960-1279) dzieli się na dynastię Północną Song (960-1126) i Południową Song (1127-1279). Cezurą dzielącą te okresy było przejęcie kontroli nad północą przez dynastię Juchen Jin (1126 r.), co zmusiło Song do opuszczenia swojej stolicy Kaifeng i przeniesienia sie do południowej stolicy Hangzhou.
Granice Chin zagrożone były w tym czasie przez potężnych sąsiadów: na północnym zachodzie dawało się we znaki państwo Xixia zamieszkałe przez ludy tungusko-tureckie, a północne rejony nękane były przez Kitanów mieszkających na terenie Mandżurii. Mimo to, w okresie dynastii Song kraj zarządzany był sprawnie, a w wyniku przywrócenia systemu egzaminów powstała cywilna administracja państwowa. Miasta i handel rozwijały się, nastąpiła także odnowa konfucjanizmu. 
W okresie dynastii Song zaznaczył się ogromny postęp ekonomiczny. Mógł on nastąpić dzięki rozwojowi produkcji rolnej, będącej wynikiem pozyskiwania ziemi pod uprawy oraz zastosowania udoskonalonych metod i narzędzi. Rozbudowano także sieć dróg, a do rozwoju handlu przyczyniło się powstanie klasy kupców i wprowadzenie papierowych pieniędzy. Ta rewolucja handlowa spowodowała z kolei rozwój miast, których mieszkańcy mogli się wyżywić dzięki napływowi towarów z całego kraju.
 Kiedy w XIII wieku, do Chin przybył Marco Polo, zobaczył dostatnie miasta, większe i wspanialsze od tych, które znał z Europy. Historycy uznali okres dynastii Song za punkt zwrotny w rozwoju kultury miejskiej.
Panowanie Mongołów
Za Wielkim Murem rozciąga się pustynia Gobi. Dalej znajdują się niewiele bardziej gościnne stepy ciągnące się od Mandżurii do Węgier. Były one zamieszkane przez koczownicze plemiona tureckie i mongolskie, które w surowych warunkach zajmowały się pasterstwem i hodowlą koni. Mongołowie, pogardzani przez Chińczyków, co jakiś czas toczyli z nimi wojny, ale zawsze przegrywali. 
W 1206 r., po dwudziestu latach wojen domowych, Chengjisi-han zjednoczył koczownicze plemiona mongolskie w ramach nowego organizmu państwowego "niebieskich Mongołów". W 1211 r. skierował swój wzrok na Chiny Środkowe. Dwa lata później przekroczył Wielki Mur, a w 1215 r. zdobył Pekin. Zaciekły opór ze strony chińskich władców, konflikt w obozie mongolskim oraz kampania w Rosji opóźniły na wiele lat podbój Chin. Dopiero w 1279 r., dokonał go wnuk Chengjisi-hana, Hubilie. Podporządkował sobie południowe Chiny i założył dynastię Yuan (1271-1368). Chiny pod rządami Hubiliea były największym imperium, jakie kiedykolwiek istniało na świecie.
|
|
|
