|
 |
| (GMT+08:00)
2005-04-26 13:38:18
|
 |
|
Integracja Polski z Unią Europejską - Wstęp
CRI
Wstęp
Unia Europejska jest największą gospodarczo-polityczną organizacją międzynarodową na obszarze Europy. Integracja Europy i rozszerzenie UE są najważniejszym i globalnym wyzwaniem dla społeczeństw i gospodarki państw europejskich. W UE było 15 państw członkowskich, a 1 maja 2004 przystąpiło 10 nowych państw, m.in. Polska.
Polska, to tradycyjny chrześcijański kraj, po wymianie systemu społecznego w 1989 r. ciągle stara się ponownie wrócić do rodziny europejskiej. Członkostwo w Unii Europejskiej stało się strategicznym celem tego kraju. Powinno ono wzmocnić międzynarodową pozycję Polski w gospodarce światowej i w istotny sposób wpłynąć na przyspieszenie dynamiki rozwoju gospodarczego oraz zwiększenie korzyści ekonomicznych, płynących z uczestnictwa w europejskim ładzie ekonomicznym. Polska nie była silnym gospodarczo krajem. Integracja z Unią również wiązać się będzie z ustępstwami Polski na rzecz innych członków. Nie zawsze to będzie korzystne dla samej Polski. Czy wstąpienie do UE to szansa czy zagrożenie dla Polski? Ten temat w Polsce też jest bardzo gorący.
W tej pracy autor chciałby pokazać cele, proces integracji Polski z UE oraz koszty i koszyści tego wstąpienia. Ma nadzieję, że przez to więcej ludzi może zwrócić uwagę na państwa Europy Środkowo-wschodniej.
Krótka historia i ogólne informacje o Unii Europejskiej
Głównym celem rozpoczętego wkrótce po zakończeniu drugiej wojny światowej procesu integracji europejskiej była odbudowa gospodarcza powojennej Europy oraz zapewnienie pokoju i dobrobytu na kontynencie. 9 maja 1950 roku francuski minister spraw zagranicznych Robert Schuman, czerpiąc inspirację z idei Jeana Moneta, zaproponował utworzenie ponadnarodowej instytucji europejskiej, mającej na celu koordynację produkcji węgla i stali. Inicjatywa Schumana, która przybrała formę deklaracji, wykraczała jednak zdecydowanie poza sektor węgla i stali, mając na celu zachowanie pokoju poprzez utworzenie wspólnoty państw, współpracujących ze sobą politycznie i gospodarczo.
Na inicjatywę Schumana odpowiedziało pozytywnie sześć państw europejskich: Francja, Niemcy, Włochy, Belgia, Holandia i Luksemburg, które 18 kwietnia 1951 roku podpisały Traktat Paryski, powołujący do życia Europejską Wspólnotę Węgla i Stali.
Kolejnym etapem w procesie integracji "szóstki" było podpisanie w maju 1952 roku Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Obronną, której celem była stopniowa integracja sił zbrojnych państw członkowskich EWWiS i ustanowienie wspólnej armii europejskiej.
W wyniku sprzeciwu francuskiego Zgromadzenia Narodowego traktat nie wszedł jednak w życie. Okazało się, że proces integracji europejskiej może postępować w obszarach mniej wrażliwych dla suwerenności narodowej. Państwa członkowskie EWWiS skoncentrowały się więc na tematyce gospodarczej. 25 marca 1957 r. sześć państw założycielskich EWWiS podpisało Traktaty Rzymskie ustanawiające Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG) oraz Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.
Głównym celem EWG było utworzenie obszaru gospodarczego, opartego na swobodnym przepływie towarów, usług, ludzi i kapitału. Do Wspólnoty przystępowały kolejne państwa: Wielka Brytania, Irlandia, Dania (1973 r.), Grecja (1981 r.), Hiszpania i Portugalia (1986 r.) oraz Austria, Szwecja i Finlandia (1995 r.). Do nadania dynamiki procesowi integracyjnemu przyczyniło się przyjęcie w 1986 r. Jednolitego Aktu Europejskiego, który wprowadził zmiany do traktatów założycielskich, usprawniając proces podejmowania decyzji oraz ustalając kalendarium utworzenia jednolitego rynku.
Kolejnym niezwykle istotnym etapem było podpisanie w 1992 r. w Maastricht Traktatu o Unii Europejskiej, w którym ustalono także kryteria i kalendarium tworzenia unii walutowej. Dotychczas przystąpiło do niej 12 spośród 15 państw UE; z początkiem 2002 r. waluty narodowe zastąpiono w nich wspólnym pieniądzem - euro. W 1997 r. przyjęto Traktat Amsterdamski, a w grudniu 2000 r. uzgodniono Traktat Nicejski, które wprowadzały dalsze zmiany do traktatów założycielskich i Traktatu o Unii Europejskiej, ustanawiając m.in. mechanizm tzw. wzmocnionej współpracy oraz wprowadzając zmiany instytucjonalne przygotowujące Unię do przyjęcia nowych członków.
|
|
|
