W bieżącym roku przypada 50. rocznica powstania Tybetańskiego Regionu Autonomicznego. W ciągu minionych 50 lat społeczeństwo Tybetu zmieniało i rozwijało się, a poziom i jakość życia mieszkańców znacząco wzrósł.

26 marca po południu specjaliści z Chińskiej Akademii Nauk Społecznych rozmawiali z korespondentami zagranicznymi akredytowanymi w Pekinie, rzecznikami ambasad różnych krajów i dziennikarzami chińskimi zapoznając ich z rozwojem i osiągnięciami Tybetu w minionych 50 latach.

Asystent dyrektora Instytutu Badań Historii Nowożytnej Chińskiej Akademii Nauk Społecznych Zha Luo wskazał na kilka danych statystycznych, które pozwalalą zdać sobie jasno sprawę z rozwoju Tybetu. 　　

Od 1951 roku do 2014 roku populacja Tybetańskiego Regionu Autonomicznego zwiększyła się z miliona 140 tys. do 3 milionów; przeciętna długość życia mieszkańców wzrosła z 35,5 do 68 lat; PKB wzrósł ze 174 milionów do 925 milionów juanów; wskaźnik śmiertelności niemowląt spadł z 430 do 19,97 promila.

Przed wyzwoleniem w Tybecie popularna była tylko nauka klasztorna, nie było zaś edukacji narodowej. Obecnie w regionie wprowadzono politykę bezpłatnej edukacji, rząd pokrywa koszt nauki, noclegów i wyżywienia wielu uczniów. Do 2014 roku zasiłek rządu Tybetańskiego Regionu Autonomicznego dla każdego ucznia wynosił 2900 juanów - 380 tys. uczniów korzystało z tego zasiłku. Przeciętny czas nauki uczniów w Tybetańskim Regionie wynosi już ponad 8 lat.

W starym Tybecie działały tylko 3 oficjalne szpitale, mało było lekarzy (na tysiąc osób tylko 0,5). Z danych statystycznych opublikowanych w 2008 roku wynika, że obecnie na tysiąc osób w Tybecie przypada ponad 3 lekarzy, a miejscowi rolnicy i pastrze tybetańscy korzystają z bezpłatnego leczenia. W 2014 roku przeciętny rządowy zasiłek medyczny na mieszkańca wsi tybetańskiej wynosił 380 juanów, a przeciętny dochód rolnika i pasterza w Tybecie 7471 juanów, z czego około 30 - 40% otrzymywali oni bezpośrednio od rządu z tytułu różnych zasiłków w gotówce.

Zha Luo podkreślił, że gruntowny rozwój społeczeństwa Tybetu był ściśle związany ze wsparciem całego kraju, a środki pochodziły głównie z dwóch źródeł: centralnych finansów państwa oraz prowincji gospodarczo rozwiniętych i dużych przedsiębiorstw. 　
　
Obok rozwoju gospodarki i poprawy warunków życia dodano, że także wolność wyznania mieszkańców regionu jest szanowana. Odpowiadając na pytania dziennikarzy profesor Instytutu Badań Narodowościowych Chińskiej Akademii Nauk Społecznych Qin Yongzhang powiedział: "Obecnie region ten ulega głębokim zmianom w różnych dziedzinach życia. Ze względu na historię Tybetu religia odgrywa tam bardzo ważną rolę. Od lat 80. ubiegłego wieku, polityka partii zakłada wolność wyznania dlatego w Tybecie religia jest obecnie traktowana jako sprawa prywatna".

Dziś w Tybecie wyznawane są różne religie, a klasztory religijne, które zostały kiedyś zniszczone zostały wyremontowane lub odbudowane. Wierni powszechnie stawiają różne "sanktuaria" w swoich domach, a wszelka działalność religijna, taka jak modlitwa, pielgrzymowanie lub zapraszanie mnichów do prowadzenia rytuałów religijnych jest chroniona wytycznymi polityki i przepisami prawnymi. 　
　
Qin Yongzhang zaznaczył: "Buddyzm tybetański zajmuje bardzo ważną pozycję w życiu społecznym i duchowym szerokich rzesz jego wyznawców, a działalność religijna stała się częścią składową ich codziennego życia."