W ciągu ostatnich 10 lat cały kraju pubudzał rozwój gospodarki i społeczeństwa Tybetu. Różne prowincje, miasta wydzielone, centralne instytucje państwowe i wielkie państwowe przedsiębiorstwa zainwestowały około 6 miliardów 400 milionów yuanów RMB na budowę 1698 obiektów. Dzięki poparciu całego kraju ogólne siły gospodarcze Tybetu ulegały szybkiemu wzrostowi i widocznemu wzmocnieniu. Poparcie udzielone przez cały kraj pobudziło skokowy rozwój gospodarki i społeczeństwa Tybetu.

W roku 1994 KC Komunistycznej Partii Chin zwołał trzecie posiedzenie robocze w sprawie Tybetu, na którym podjęto doniosłą decyzję o tym, że różne departamenty rządu centralnego oraz 15 prowincji i miast będą udzielać Tybetowi bezpośredniej pomocy. W roku 2001 KC Komunistycznej Partii Chin zwołał czwarte posiedzenie robocze w sprawie Tybetu, na którym podstanowiono wzmacniać poparcie dla rozwoju Tybetu. W ramach dziesiątego planu pięcioletniego rząd chiński postanowił przeznaczyć dotacje na budowę 117 obiektów na Tybecie i program bezpośredniego poparcia dla Tybetu przez odpowiednie departamenty rządowe oraz 15 prowincji i miast wydzielonych został przedłużony o 10 lat.

Cały kraj udziela pomocy na rozwój Tybetu głównie w dziedzinach rolnictwa, hodowli bydła, komunikacji, telekomunikacji oraz rozwoju miast i miasteczek. Obiekty, które już zostały wybudowane, znacznie polepszyły infrastrukturę Tybetu i pobudziły rozwój regionowej gospodarki. W rejonie Rikeze, na Tybecie, 62 obiekty zbudowane przy poparciu całego kraju wzmocniły kompletne siły w produkcji rolnej. Rejon ten stał się spichlerzem Tybetu. W południowo-wschodniej części Tybetu powstała partia nowych miast i miasteczek. Budowa bazy produkcji wełny w rejonie Alibaiwan przyniosła wielkie korzyści 100 tysięcom rolników.

W ciągu 10 lat, w okresie budowy wielkich obiektów na Tybecie, różne departamenty wysłały do Tybetu ponad 2890 pracowników, by pomagać w jego budowie. Pracownicy z wewnętrznych rejonów Chin wprowadzili na Tybecie nowe idee i nowe metody pracy. W rejonie Linzhi, gdzie zakazano ścinania lasów, pracownicy, przybyli z prowincji Guangdong i Fujian, wysunęli plan przekształcenia rejonu Linzhi w rejon ekologiczny oraz centrum gospodarcze i turystyczne w południowo-wschodniej części Tybetu. Dzięki realizacji tego planu obecnie turystyka bujnie się tu rozwija. W zeszłym roku rejon Linzhi odwiedziło 320 tys. turystów. W powiecie Bailang, w rejonie Rikeze, pracownicy przybyli z prowincji Shangdong. Pokazali oni rolnikom tybetańskim drogę do wzbogacenia poprzez uregulowanie struktury sadzenia roślin, powołania baz produkcyjnych i firm handlowych. Rolnicy tybetańscy, którzy nie jedli w przeszłości warzyw, zaczęli je sadzić w szklarniach. Wyhodowane przez nich warzywa cieszą się na rynku dużym popytem. Obecnie w powiecie Bailang zbudowano 1500 szklarni, w których posadzono ponad 20 rodzajów warzyw. Roczne dochody tych szklarni wynoszą średnio 10 milionów yuanów RMB.

W ciągu 10 lat od czasu rozpoczęcia udzielania pomocy Tybetowi przez cały kraj, uregulowanie struktury gospodarczej na Tybecie osiągnęło wielki, historyczny postęp. Rolnictwo, które było pierwszym punktem rozwoju, obecnie stoi na dobrym poziomie. Obecnie stopniowo pomoc jest udzielana branżom usługowym i przemysłowym. Infrastruktura rolnictwa i hodowli bydła ulegała dalszemu wzmocnieniu, zrealizowano samowystarczalność Tybetu w produkty rolne. W toku reformy gospodarka przemysłowa uległa wzmocnieniu, widocznie poprawiała się wydajność gospodarcza.

Według doniesień ogólny produkt Tybetu w roku 1999 przekroczył 10 miliardów yuanów RMB. W zeszłym roku przekroczył on 20 miliardów yuanów RMB osiągając wartość 21 miliardów 154 milionów yuanów RMB. Od 2001 do bieżącego roku gospodarka tybetańska wzrastała co roku o 12%. Jest to najszybszy wzrost rozwoju gospodarki narodowej Tybetu od czasu pokojowego wyzwolenia.