 |
2007-05-14 16:42:35
CRI
|
 |
|
|
Narodowość mandżurska
Narodowość mandżurska pochodzi z plemienia bojowników, żyjącego w północnych Chinach. Po zaabsorbowaniu kilku kaukaskich ras z Syberii plemię to ruszyło na południe i zaatakowało Chiny. Pokonało ono dynastię Ming (1368 - 1644) i w roku 1644 rozpoczęło panowanie dynastii Qing. Jako grupa etniczna żyjąca oryginalnie w lasach i górach północnych Chin, Mandżurowie wyróżniali się w łucznictwie i jeździectwie. Już w wieku 6 - 7 lat dzieci uczono sztuki polowania na łabędzie, przy użyciu drewnianych łuków i strzał, a nastolatków jazdy na koniu w całkowitym stroju łowieckim, w którym pokonywali oni lasy i góry. Zarówno kobiety jak i mężczyźni byli świetnymi jeźdźcami. Podobnie jak narodowość Han i inne grupy etniczne żyjące w Chinach, 70% Mandżurów zajmowało się rolnictwem lub innymi pracami z nim związanymi. Uprawiali oni głównie soję, sorgo, kukurydzę, proso, tytoń i jabłka. Hodowali oni także jedwabniki. Część ludności mandżurskiej, żyjąca w trudno dostępnych rejonach górskich, zajmowała się zbieraniem żeńszenia i grzybów. Większość tej ludności, żyjąca w miastach, była wykształcona i zajmowała się tradycyjnym i nowoczesnym przemysłem.
Narodowość mandżurska ma własne pismo i język, który należy do grupy języków manczu - tunguskich, z rodziny języków altaickich. Około roku 1640 duża liczba ludności mandżurskiej przeniosła się na południe Przejścia Shanhaiguan (wschodni koniec Wielkiego Muru) i stopniowo zaadoptowała język mandaryński, jako ich język mówiony. W latach późniejszych coraz więcej ludności Han przenosiło się w okolice północnego przejścia i lokalna ludność mandżurska zaadoptowała język mandaryński także.
1 2
|
|
|
|
Informacja o naszej redakcji
Informacja o CRI
