Park zajmuje obszar o powierzchni 1000 mu, czyli jakieś 66 hektarów. Powstał w miejscu, gdzie za czasów Tangów istniał cesarski ogród. Zabudowania parku wzorowane są na ówczesnej architekturze ogrodowej. Szefową grupy projektującej park był Zhang Jinqiu, która wyjaśnia, w jaki sposób radzono sobie z materialnymi śladami przeszłości i dawną kulturą: "Istotą tego projektu nie było odtworzenie pierwotnej zabudowy ani zabudowanie na nowo ruin. Nie ma tu zatem problemu, czy dany pawilon wygląda tak samo, jak tysiąc lat temu, czy nie. To nowoczesny park tematyczny, więc jako architekci mieliśmy dużą swobodę."

Tworząc park, trzeba było oczywiście szanować dziedzictwo historyczne, ale jednocześnie uwzględnić współczesne kanony estetyczne. Duan Xiannian opowiada taką oto anegdotę dotyczącą kolorów: "Zgodnie z historycznymi świadectwami, dominującym za Tangów kolorem był ziemisto-żółty, ale współcześni wolą czerwony. Był to dla nas poważny dylemat. W parku jest pewien pawilon, w którym dwie kolumny pomalowaliśmy zgodnie ze zwyczajami tangowskimi, a dwie - na czerwono. To jednak nie jest taka czerwień, jaką można zobczyć gdzie indziej w Chinach. Nazwaliśmy ją 'czerwienią Qujiang'."

Owa "czerwień Qujiang" jest nawiązaniem do historycznej tradycji, a jednocześnie przykładem na to, że współcześni budowniczy nie muszą niewolniczo trzymać się wzorców z przeszłości. W parku stapiają się ze sobą przeszłość i teraźniejszość, a z każdym zlokalizowanym w nim budynkiem wiążą się fascynujące historie. Podczas spaceru po parku stylizowane na architekturę tangowską budowle jakby przenoszą nas w czasie.

Inną ważną atrakcją Qujiang są pozostałości ogrodów cesarskich w okolicach Stawu Qujiang. Można tam spacerować swobodnie, bez konieczności kupowania biletów. Wiosną, kiedy na drzewach pojawiają się młode liście i ożywa cała przyroda, można tu zobaczyć dzieci biegające po trawnikach i staruszków podziwiających rozrzucone nad przegiem stawu ślady wspaniałej przeszłości.