Film Nuan powstał w roku 2003 jako adaptacja opowiadania Biały pies i huśtawka.
Kiedy 11 października 2012 roku chiński pisarz Mo Yan otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury za "wizyjny realizm łączący opowieści ludowe, historię i współczesność", usłyszał o nim cały świat. Tymczasem w rodzimych Chinach jest on od wielu lat szeroko znany i ceniony, do czego z pewnością przyczyniły się również udane ekranizacje jego dzieł. Wśród czterech filmów nakręconych dotychczas na podstawie twórczości Noblisty jest film Nuan, który powstał w roku 2003 jako adaptacja jego opowiadania Biały pies i huśtawka.
Nuan to słowo oznaczające w języku chińskim ciepło, ale w tym przypadku tytuł ten ma podwójne znaczenie, gdyż jest jednocześnie imieniem głównej bohaterki. Istotne jest jednak również pierwotne znaczenie tego słowa, w tym przypadku nawiązujące do pierwszej miłości, a także ciepłych wspomnień o rodzinnych stronach, beztroskiej młodości i czasach, które nigdy już nie wrócą.
Film, którego reżyserem jest Huo Jianqi, pięknym językiem obrazu pokazuje krzyżowanie się czasu i przestrzeni, przeplatając w swojej fabule teraźniejszość ze wspomnieniami przeszłości. W Nuan nie znajdziemy dramatycznego konfliktu ani wstrząsającego zdarzenia, ale sam kontrast między ciepłymi wspomnieniami a bezradnością sytuacji, w jakiej znajdują się bohaterowie, stanowi ciekawe tło dla prostej w gruncie rzeczy historii miłosnej.
Huo Jianqi, reżyser Nuan, należy do twórców tzw. piątego pokolenia chińskiego kina, reprezentowanego również przez Chen Kaige oraz Zhang Yimou. Ten drugi nakręcił zresztą pierwszą i bodaj najsłynniejszą adaptację dzieła Mo Yana, czyli Czerwone sorgo z 1987 roku. Huo, podobnie jak jego rówieśnicy, potrafi stworzyć na ekranie niezwykłą atmosferę, zwłaszcza w historiach osadzonych na chińskiej wsi. Akcja Nuan toczy się w południowochińskiej wiosce, która tworzy urokliwą scenerię dla tej kameralnej historii miłosnej. Na ekranie oglądamy egzotyczną dla europejskiego oka architekturę, bujną roślinność, charakterystyczną dla Południowych Chin, a także spokojne wiejskie życie, które wydaje się toczyć niezmiennie od setek lat.
Nie wszystko jednak pozostaje zawsze takie samo… Oto główny bohater filmu Lin Jinghe, grany przez Guo Xiaodonga, wraca do rodzinnej wioski po dziesięciu latach nieobecności. Na pierwszy rzut oka nic się tu nie zmieniło, ale on jest już innym człowiekiem. Mieszka w wielkim mieście, gdzie został po ukończeniu studiów. Ma "miastową" żonę i dziecko. Wydaje się, że nie może być już dalej od swojego dawnego życia w sennej wiosce gdzieś pośród południowochińskich wzgórz.
Powrót i zaskakujące spotkanie ożywiają jednak wspomnienia z czasów młodości. W drodze ze stacji do wioski Lin Jinghe spotyka bowiem kulejącą kobietę, która dźwiga na plecach chrust. Rozpoznaje w niej tytułową Nuan, swoją pierwszą miłość i niedoszłą gwiazdę estrady, której dobrze zapowiadającą się karierę taneczną przerwał wypadek na huśtawce. Wyjeżdżając na studia Lin Jinghe obiecał Nuan, którą gra w filmie Li Jia, że wkrótce po nią wróci．
Niespełniona obietnica, wspomnienia przeplatające się z teraźniejszością i lekkie zamieszanie, jakie w ustabilizowane życie Nuan wprowadza nagły powrót dawnego ukochanego układają się w akcję tej bardzo zwyczajnej historii. Zwyczajnej, ale opowiedzianej z niezaprzeczalnym kunsztem, co jest zapewne w równym stopniu zasługą autora literackiego pierwowzoru, jak i znakomitego duetu reżysera i scenarzystki Qiu Shi.
[ 
