Pi na tratwie ratunkowej na Pacyfiku

Jak nawiązać więź emocjonalną z nieznanym?
Jak przetrwać konfrontację z Naturą?
Jak ocalić swój rozsądek?
Jaka jest najgłębiej schowana w nas tajemnica?
Jeśli Bóg stworzył wszystko, to dlaczego to zrobił?

- Ang Lee stawiał takie pytania w wywiadzie udzielonym Kubie Popieleckiemu z Filmwebu.

Ang Lee to amerykański reżyser filmowy pochodzenia chińskiego, który jest laureatem Oscara 2006 za film Tajemnica Brokeback Mountain. Na swoim koncie ma szereg bardzo znanych na całym świecie dzieł, wśród których są: Przyczajony tygrys, ukryty smok, Ostrożnie, pożądanie oraz Rozważna i romantyczna. Do tej pory za specjalność Anga Lee uchodziły filmy obyczajowe. Ku zaskoczeniu wszystkich, po przekroczeniu pięćdziesiątki reżyser zdecydował się na nakręcenie Życia Pi, a więc historii, o której większość autorytetów filmowych mówiła, że jest absolutnie nie do zekranizowania.

Życie Pi to ekranizacja powieści Yanna Martela pod tym samym tytułem. Film opowiada o 16-letnim Pi Patelu, który płynie statkiem z Indii do Kanady. Niestety, podczas rejsu przez Pacyfik statek tonie, a chłopiec znajduje się na tratwie ratunkowej w towarzystwie tygrysa bengalskiego. Razem muszą stawić czoło przeciwnościom losu, jeśli chcą przetrwać.
Znany chiński pisarz Qian Zhongshu powiedział kiedyś, że człowiek, który nie jest szaleńcem w wieku 20 lat, nie ma ambicji, ale jeśli po przekroczeniu trzydziestki nadal jest szaleńcem, brakuje mu rozumu. Ang Lee ma już ponad 50 lat, skąd więc odwaga, która pozwoliła mu nakręcić ten najtrudniejszy z możliwych film?

Ang Lee urodził się w typowej patriarchalnej chińskiej rodzinie, gdzie wykonywało się obowiązki, ale trudno było oddychać. Jego ojciec starał się dać dzieciom klasyczne chińskie wykształcenie, łącznie z nauką kaligrafii. Wbrew jego woli, Ang podjął studia w tajwańskiej Narodowej Akademii Sztuk Pięknych, a potem wraz z żoną i dziećmi wyjechał na studia do Stanów Zjednoczonych. Rzeczywistość okazała się okrutna. Po ukończeniu studiów filmowych, Ang Lee pozostawał bezrobotny. W tym okresie bardzo wiele czytał, dużo myślał o filmie i pisał scenariusze, jednocześnie wykonując prace domowe, robiąc zakupy, gotując i dbając o dzieci.

Do momentu swojego debiutu Ang Lee przez sześć lat zajmował się domem. Dopiero w roku 1992 wyreżyserował, dzięki stypendium otrzymanemu od tajwańskich władz, swój pierwszy film: Pchnięcie dłońmi, do którego sam napisał scenariusz i który sam wyprodukował. Była to pierwsza część trylogii, którą Ang Lee zadedykował ojcu, nazywając ją przewrotnie Tata zawsze wie lepiej. Kolejne dwa filmy składające się na nią to Przyjęcie weselne oraz Jedz i pij, kobieto i mężczyzno. Oba przyniosły mu nominacje do Oscara w kategorii filmów zagranicznych. Wówczas to zaczęła się wspaniała kariera filmowa Anga Lee, a jego dzieła zaczęły zdobywać wielkie uznanie widzów w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie, odnosząc spore sukcesy kasowe.