Dawno temu spotkałem prawdziwą miłość, ale jej nie uszanowałem

Stephen Chow jest w Chinach filmową legendą. Gwiazdor wychowywał się w niepełnej rodzinie i miał czworo rodzeństwa. Od wczesnych lat interesowało go aktorstwo, ale nie miał szcześcia i grywał przez wiele lat jedynie marginalne role. Wtedy sam chyba nawet nie wyobrażał sobie, jak znany będzie kiedyś w całych Chinach. Pierwsza część adaptacji wielkiej klasycznej powieści chińskiej Wędrówka na Zachód, w której zagrał główną rolę, okazała się po swojej premierze w 1994 roku finansową klapą. Teraz film ten jest jednak klasykiem, a Stephen Chow uważany jest za mistrza postmodernistycznej komedii. Jego styl określany jest po kantońsku jako mo lei tau, czyli bez sensu, ale śmieszenie.
Dziś Stephen Chow jest aktorem tak znanym, że może firmować swoim nazwiskiem filmy, a jego najsłynne dzieło, czyli Wędrówka na Zachód, pozostaje niezmiennie popularne. Po klęsce w kinowych kasach film ten zyskał sobie ogromną popularność wśród studentów i miłośników filmu. Sceny i cytaty z tego obrazu stały się kultowe, a niektóre analizowali nawet badacze. Bodaj najbardziej znany jest następujący cytat:
„Dawno temu spotkałem prawdziwą miłość, ale jej nie uszanowałem. Dopiero kiedy ją straciłem, pożałowałem. To najbardziej bolesna rzecz na świecie. Jeśli Niebiosa dadzą mi jeszcze jedną szansę, powiem tej dziewczynie dwa słowa: kocham cię. Jeśli trzeba będzie wyznaczyć termin trwania tej miłości, mam nadzieję, że będzie to 10 tysięcy lat!"
Słowa te byłyby jedynie fragmentami skryptu z zabawnego filmu, gdyby nie ich wielka popularność w internecie, za którą poszła ogromna liczba przeróbek. Chińczycy masowo sięgają po nie, aby wyrazić swoje uczucia w formie brzmiącej zabawnie, ale tak naprawdę skrywającej autentyczne i głębokie uczucia. Sam Chow wspomina, że kiedy grał w filmie, odbierał go jako tragedię i nie spodziewał się, że widzowie postrzegać go będą poźniej jako komedię. Rzeczywiście, wielu widzów dorasta stopniowo do nowego odczytania Wędrówki na Zachód, którą kiedyś oglądali dla zabawy. Z biegiem czasu dostrzegają bowiem w tym filmie również elementy poruszające i tragiczne. To chyba jest najbardziej trafna charakterystyka filmów Chowa: nie są one ani prawdziwymi komediami, ani prawdziwymi tragediami, a jednak opowiadają tragiczne historie w umiejętnie zbudowanej atmosferze radości. Realizują zatem ideę, którą wybitny uczony Wang Guowei wyraził słowami: wzmocnienie emocji poprzez smutek wpisany w scenę radości, a radość wpisaną w scenę smutku.