​Komentarz: Politycy amerykańscy prowadzą niebezpieczną grę w sprawie „Pasa i Szlaku”

W dniu 26 czerwca czasu lokalnego prezydent USA Joe Biden ogłosił na szczycie G7 inicjatywę „Globalnego Partnerstwa Infrastruktury” (PGII), stwierdzając, że razem z innymi krajami grupy G7, zostanie zebranych do 2027 roku, 600 miliardów dolarów przeznaczonych na globalne inwestycje w infrastrukturę, z czego 200 miliardów dolarów przeznaczą na ten cel Stany Zjednoczone.

Brzmi to jak wielki program, ale jeśli tylko dokładnie się go przeanalizuje, nietrudno dostrzec, że jest to plan polityczny z ukrytymi złymi intencjami. To znaczy, że nigdy nic z tego nie powstanie pozytywnego, tylko pojawią się same problemy.

Najpierw spójrzmy na motywację. Chociaż Biden w swoim przemówieniu nie wymienił Chin, Jake Sullivan, doradca ds. bezpieczeństwa narodowego USA, wyjaśnił, że ten plan „może zastąpić to, co oferują Chińczycy i stać się inną opcją dla chińskiej oferty”. W świecie powszechnie się uważa, że tak zwany PGII ma rywalizować z chińską inicjatywą „Pasa i Szlaku”. To nie pierwszy raz, kiedy Stany Zjednoczone robią podobne rzeczy.

Spójrzmy na pochodzenie pieniędzy. Najważniejszym aspektem inwestowania w globalną infrastrukturę jest źródło funduszy. Skąd pochodzą tak zwane pieniądze PGII? Strona amerykańska zapowiedziała, że w ciągu najbliższych pięciu lat zmobilizuje 200 miliardów dolarów w postaci dotacji, funduszy federalnych i inwestycji prywatnych, przy czym setki miliardów dodatkowych środków prawdopodobnie pochodzić będzie z wielostronnych banków rozwojowych, instytucji finansowych zajmujących się rozwojem, państwowych funduszy majątkowych i innych funduszy. Agencja France-Presse uważa, że środki na ten program pochodzić będą głównie od prywatnych inwestorów, więc nie mogą być zagwarantowane.

Stany Zjednoczone powinny zrozumieć, że sukcesu inicjatywy Pasa i Szlaku, która została przyjęta przez ponad 100 krajów, nie można osiągnąć jedynie poprzez szkicowanie wielkich wizji. Za tym wszystkich stoi dobra wola Chin w dzieleniu się możliwościami rozwoju ze światem i osiągnięciu obopólnych korzyści na bazie win-win. To kumulacja siły technologicznej, pod względem skali i szybkości chińskich przedsiębiorstw wypracowanej przez dziesięciolecia i to są prawdziwe pieniądze, które przeznaczają Chiny na duże projekty współpracy.