W latach 80. w Chinach zaczął odradzać się prywatny handel a gospodarka prywatna, która przed tym była zakazana, zaczęła się szybko rozwijać. Coraz więcej odważnych osób zaczęło decydować się na indywidualną działalność gospodarczą. W tamtym czasie, ci którzy mogli pochwalić się dochodami przekraczającymi 10 tys. juanów stali się obiektem podziwu i zazdrości.

Liczba przedsiębiorców o takich dochodach, była wyznacznikiem tempa rozwoju gospodarczego w danym regionie. Takich firm zaczęło powstawać coraz więcej, zarówno na wsi jak i w miastach, zwłaszcza w rejonach nadmorskich w południowo-wschodniej części kraju.

Zaczęły jednak również pogłębiać się dochodowe różnice między poszczególnymi regionami Chin.

W latach 90. reformy te były kontynuowane. Objęły one także przedsiębiorstwa państwowe. W ich wyniku część zacofanych firm zbankrutowała a ich pracownicy stracili pracę. To także przyczyniło się do zwiększenia różnic dochodowych. Wprowadzono także system akcjonariatu pracowniczego.

"Reforma ta stała się kluczowa dla przedsiębiorstw państwowych. Na początku utworzono z nich spółki akcyjne. Kierownictwo przedsiębiorstw otrzymało akcje i mogło czerpać z ich posiadania zyski, jeśli akcje te zyskiwały na wartości. Był to duży postęp w stosunku do systemu premiowego obowiązującego wcześniej".