Ma Pu'an i jego koledzy zaczęli analizować możliwości ożywienia sztuki "er ren zhuan". Zdali sobie wówczas sprawę z tego, że "er ren zhuan" to sztuka chłopska i na tym polegała jej siła oddziaływania na wsi. Publiczność miejska musiała z kolei zobaczyć coś, co odpowiadało jej gustom i wrażliwości. Przeprowadzili zatem w tym duchu reformę "er ren zhuan", wprowadzając m.in. nową instytucję - reżysera. Liu Meiyang, który jest reżyserem "er ren zhuan" właśnie, mówi:

„'Er ren zhuan" musi nadążać za współczesnością. Sami aktorzy w dzisiejszych czasach nie wystarczą. Wzmocniliśmy więc efekty sceniczne: muzykę, oświetlenie i choreografię. To są elementy bardzo dla widzów istotne. Świadczą one o rozwoju i nowoczesności sztuki 'er ren zhuan'."

"Er ren zhuan" to obecnie rodzaj sztuki pod każdym względem innowacyjny. Dodano np. wiele instrumentów ludowych i elektronicznych, które wykorzystywane są w akompaniamencie. Wśród rekwizytów pojawiły się parasole i długie jedwabne szale, a śpiew wzbogacono o elementy muzyki pop. To wszystko na nowo rozbudziło emocje widzów.

"Er ren zhuan" nieustannie się zatem rozwija. Znany kompozytor tego gatunku Na Bingchen mówi:

„Mamy teraz więcej widzów, więcej adeptów, więcej miłośników i więcej beneficjentów 'er ren zhuan' - pod każdym względem więcej!"

"Er ren zhuan" wyróżnia się wśród dziesiątków gatunków chińskiej sztuki ludowej. Dzięki rozwojowi i innowacjom nieustannie wzbogaca swoją siłę ekspresji, co czyni go gatunkiem tradycyjnym i nowoczesnym zarazem.