Według zapisów w klasycznej literaturze tybetańskiej, król Songtsan Gambo, który w VII wieku n.e. zjednoczył pod swoim berłem całą Wyżynę Qinghajsko-Tybetańską, uważał inkorporowanie elementów kultur ościennych za siłę napędową rozwoju kultury własnego narodu. Intensywne kontakty z sąsiadującymi z Tybetem regionami sprawiły, że król zainteresował się pismem i zdał sobie sprawę, jak wielkie ma ono znaczenie. W związku z tym postanowił stworzyć pismo służące do zapisu języka tybetańskiego. Wysłał do Indii 16 młodych arystokratów, którzy mieli tam uczyć się języka i pisma. Niestety, część młodzieńców zawróciła w połowie drogi, przerażona trudami podróży. Niektórzy nie wytrzymali indyjskich upałów i zmarli, a inni wrócili do Tybetu, gdyż nie byli w stanie poradzić sobie z nauką sanskrytu. Niezrażony król ponownie wysłał do Indii poselstwo wiozące złoto i inne cenne przedmioty. Tym razem wśród mających nauczyć się pisma Tybetańczyków był niejaki Thonmi Sambhota. Badacz z Tybetańskiej Akademii Nauk Społecznych Patsang Wangdui mówi:

"Geneza pisma tybetańskiego była przedmiotem sporów już w klasycznej literaturze tybetańskiej. Według większości źródeł, Thonmi Sambhota, który był ministrem na dworze Songtsan Gambo, udał się do Indii po święte księgi buddyjskie i podczas swojego tam pobytu nauczył się pisma, a po powrocie stworzył pismo tybetańskie."

Pismo jest ważnym symbolem narodu czy cywilizacji. Pismo tybetańskie służy Tybetańczykom nie tylko do komunikacji ze sobą nawzajem i ze światem, ale również do dokumentowania i przekazywania z pokolenia na pokolenie ich wspaniałej historii i kultury. Jest zatem ważnym nośnikiem kultury tybetańskiej. Pismo tybetańskie należy do najstarszych pism świata - istnieje już od ponad 1300 lat. Od momentu swojego powstania pismo to ciągle się rozwija. Obecnie należy już do pism posiadających swój międzynarodowy standard i umożliwia dostęp do globalnej sieci informacyjnej.

Wraz z nastaniem ery komputerów narodziła się potrzeba digitalizacji pisma tybetańskiego. Dziekan Wydziału Technicznego Uniwersytetu Tybetańskiego, dyrektor Centrum Technologii Informacyjnych Pisma Tybetańskiego Ouzhu zajmuje się rozwijaniem technologii komputerowych umożliwiających posługiwanie się pismem tybetańskim. Badacz ten mówi:

"Badania nad technologiami informacyjnymi związanymi z pismem tybetańskim rozpoczęliśmy w Chinach w latach 80-tych. W wyniku trwających ponad 20 lat wysiłków wielu naukowców i inżynierów udało nam się osiągnąć poziom przewyższający technologie zagraniczne. Jesteśmy po tym względem w światowej czołówce. Technologie stosowane do przetwarzania tekstu zapisanego po tybetańsku nie ustępują tym stosowanym do przetwarzania znaków chińskich."