Wielu architektów i historyków uważa, że odbudowując i rekonstruując wiekowe zabytki nie uwzględnia się ich dawnego wyglądu i przeznaczenia. Nie są to nawet – mówią - kopie czy repliki, ale budowle nawiązujące do tradycji, wyłącznie formą zewnętrzną. Typowym przykładem takiej krytykowanej rekonstrukcji jest słynna pekińska ulica Qianmen (niedaleko Placu Bramy Niebiańskiego Spokoju), na której można często spotkać wycieczki, także z Polski. Jeszcze przed pekińską olimpiadą w 2008 r., rozebrano stojące przy niej stare domy, w których mieściły się niegdyś sklepy jedwabne, pijalnie herbaty, warsztaty rzemieślnicze, restauracje, itp. i zbudowano tu handlowy deptak.

Stojące obecnie przy nim budynki jedynie fasadą nawiązują do chińskiego stylu. Mieszczą się w nich głównie sklepy światowych sieci handlowych, bary szybkiej obsługi - podobne jak wszędzie - i drogie restauracje. Bardzo wysokie czynsze w tym miejscu sprawiają, że na wynajęcie lokalu stać tutaj tylko firmy najbogatsze. Deptak przyciąga rzesze turystów i prezentuje się okazale, zwłaszcza wieczorem, gdy widać kolorowo podświetlone stojące przy nim budynki. Jednak historycy twierdzą, że stary, historyczny Qianmen zniknął bezpowrotnie, a to, co przy nim stoi, to kiepskie podróbki, bez żadnych zabytkowych walorów.