V. Młoda Polska (przełom XIX i XX w.)

witraż Stanisława Wyspiańskiego „Bóg Ojciec – Stań się!"

obraz Jacka Malczewskiego „Śmierć"

rzeźba Ksawerego Dunikowskiego „Tchnienie"

 obraz Jana Stanisławskiego „Wiatrak ukraiński"

obraz Ferdynanda Ruszczyca „Bajka Zimowa"

To „złoty okres polskiego malarstwa". Dominować zaczęła sztuka określana jako „młoda" lub „nowa", kontrastując z malarstwem historycznym, tak ważnym dla minionej epoki. Uwalniała się ona z obowiązków patriotycznych na rzecz wartości czysto artystycznych. W popularnym w tamtych czasach dążeniu do tworzenia „sztuki syntetycznej", ówczesne malarstwo charakteryzował ich ścisły związek z poezją i muzyką (zwłaszcza muzyką Chopina, która była inspiracją dla wielu artystów).

Młodopolskie malarstwo znalazło równowagę pomiędzy narodowym obowiązkiem a „czystą sztuką", między rodzimą tradycją a silnym wpływem nowoczesnej sztuki europejskiej. Dzięki tej równowadze, mimo zmianom zachodzącym w świecie sztuki, malarstwu polskiemu udało się zachować swój niepowtarzalny charakter.

Na wystawie Młodą Polskę godnie reprezentują: witraż Stanisława Wyspiańskiego „Bóg Ojciec – Stań się!" (14), obraz Jacka Malczewskiego „Śmierć" (15), rzeźba Ksawerego Dunikowskiego „Tchnienie" (16), obraz Jana Stanisławskiego „Wiatrak ukraiński" (17), obraz Ferdynanda Ruszczyca „Bajka Zimowa" (18) i inne.