Dziady – "pierwsza jaskółka zwiastująca wiosnę"
literatury obcej w Chinach

"To był mój pierwszy właściwy przekład" – oceniła pani Yi. Dramat Adama Mickiewicza, Dziady, rozgrywa się w czasach zaborów, pod okupacją rosyjską i przedstawia stosowane przez Rosjan represje oraz walkę polskich patriotów z okupantem. Ma, w związku z tym, bardzo antyrosyjską wymowę. W 1967 Teatr Narodowy w Warszawie przygotował inscenizację Dziadów. Ponieważ przedstawienie zyskało wymiar polityczny, zaniepokojone jego odbiorem społecznym i antyradziecką wymową władze nakazały na początku 1968 roku zdjęcie spektaklu z afisza. Decyzja spowodowała demonstracje studentów Uniwersytetu Warszawskiego. „Podczas przedstawienia, kiedy na scenie padały słowa: Ciemno wszędzie, głucho wszędzie, co to będzie, co to będzie, publiczność na widowni głośno je powtarzała, by wyrazić swoje niezadowolenie z panujących wówczas w Polsce realiów" – wyjaśniła pani Yi.

Protesty w Polsce się nasilały, co wzbudziło zdziwienie premiera Zhou Enlaia: „Co to za sztuka, która wywołuje tak silne reakcje studentów?" Zwrócił się do redakcji czasopisma Literatura Ludowa z prośbą o przełożenie utworu na chiński, by móc go samemu bliżej poznać. W kwietniu 1970 roku pani Yi przyjęła zadanie przetłumaczenia dramatu. W 1976 roku Dziady zostały wydane w Chinach, co pociągnęło za sobą wielkie poruszenie i obudziło emocje chińskich czytelników, spragnionych kontaktu z literaturą obcą. Po przeczytaniu Dziadów były dyrektor Instytutu Badań Literatury Obcej przy Chińskiej Akademmii Nauk Społecznych, He Qifang pochwalił przekład: "Utwór dobrze napisany, dobrze przełożony i dobrze wydany. Przekład ten jest 'pierwszą jaskółką zwiastującą wiosnę' !" Od tego czasu dzieła literatury obcej stały się w Chinach dostępne, a ich publikacje zaczęły zalewać księgarskie półki.