Sława i Chwała –
najprzyjemniejsza współpraca

Na pytanie o książkę, której tłumaczenie najmilej wspomina? Pani Yi odpowiedziała: "Największą przyjemność sprawiło mi tłumaczenie powieści Iwaszkiewicza Sława i Chwała. Styl autora bardzo mi odpowiada, więc praca nad przekładem szła gładko. Poza tym współpracowałam z moim kolegą, Pei Yuanyingiem, a nasza współpraca była harmonijna i bardzo przyjemna".
Początek lat 80. to okres, od kiedy profesor Yi Lijun całą duszą oddała się działalności translatorskiej. Co roku publikowała swoje przekłady polskich opowiadań w najbardziej prestiżowych krajowych czasopismach, w tym w Literaturze Światowej.

Sedno tłumaczenia –
dosłowność czy wierność

Podczas pracy wielu tłumaczy staje przed dylematem, jak zachować oryginalność, formę utworu, a jednocześnie przekazać intencje autora tak, by zadowolić gusta czytelników w swoim kraju. Dosłowność czy wierność, forma czy funkcjonalność? Pani Yi uważa, że aspekty te nie są ze sobą sprzeczne: „Przekład musi być dosłowny, zniekształcenie formy utworu jest poważnym naruszeniem". Nie wydaje jej się też możliwe, by tłumacz „przewyższył" autora. Nie wyobraża sobie także sytuacji, że czegoś się nie da przełożyć na inny język: „Jeśli tylko odnosisz się z właściwą solidnością do formy utworu i właściwie rozumiesz intencje autora, to z pewnością jesteś w stanie przełożyć tekst dosłownie(co do fromy) i wiernie (co do treści) na chiński. Jeśli ci się to nie udaje, to oznacza, że twój poziom jest niewystarczający, to nie jest wina pisarza. Na świecie nie ma języka, którego nie da się przetłumaczyć. Jeśli pojawiają się takie trudności, to jest to tylko kwestią braków tłumacza: albo jego znajomość języka obcego nie jest wystarczająco bogata, albo jego poziom języka ojczystego jest ograniczony. Przekład musi być i dosłowny (formalny) i wierny treści (funkcjonalny), co nie oznacza tłumaczenia słowa po słowie, czy zgodnie ze słownikiem, lecz oznacza, że należy wnikliwie zrozmieć utwór i wejść w świat duchowy jego autora".